العالم - تحلیل روز
بر پایه این اصل مهم در علوم سیاسی، ابتکار عمل اخیر ایران یعنی شلیک موشک از زیر زمین و انتشار عکس هایی از پایگاه هوایی العدید، مقر فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا را تحلیل می کنیم.
از چهل سال پیش ایران می توانست با ارسال پیام های اطمینان بخش برای کشورهای غربی، از آنها اسلحه بگیرد و ژاندارم منطقه – آنهم زیر نظر آمریکا – باقی بماند. اما این کار مستلزم تقدیم همه دارایی ها و ثروت های خود به کشورهای غربی و از همه بدتر محروم شدن از هر گونه پیشرفت نظامی یا حتی امکان تقویت توانمندی های نظامی و دفاعی بود.
اما این کشور ترجیح داد توانمندی هایش را خودش بسازد؛ با نگاهی به روند پیشرفت توانمندی ها و قدرت نظامی ایران طی چهار دهه گذشته، به راحتی می توان سیر پیشرفت ایران در این زمینه را مشاهده کرد. در اینجا فقط به مصادیق اندکی از این پیشرفت ها اشاره می کنیم:
- توانمندی های دفاع موشکی که تازه ترین آن، شلیک موشک بالستیک از زیر زمین برای اولین بار در جهان بود. با این پیشرفت امکان فعالیت های جاسوسی دشمن به طور کامل از بین می رود.
- ساخت زیر دریایی؛ از این گذشته در زمینه ساخت و تولید قایق های تندرو از بسیاری از کشورهای دیگر پیشی گرفته است.
برخی اصرار دارند بگویند ایران در زمینه امکانات و توانمندی های نظامی اغراق گویی می کند. تنها یک جواب کوتاه، ساده و قانع کننده می توان به این افراد داد: اگر چنین بود، آمریکا مدت ها قبل به ایران حمله کرده بود و رژیم صهیونیستی هم جسارت حمله نظامی را به ایران پیدا می کرد. اگر غیر از این باشد خودداری آمریکا و رژیم صهیونیستی از حمله به ایران چه توجیه دیگری می تواند داشته باشد؟ این ادعا که آمریکا مایل به جنگ نیست و مسیر تحریم را انتخاب کرده است، اصلا قابل قبول نیست زیرا این کشور اساسا مشتاق جنگ است و شواهد زیادی در این مورد وجود دارد که مؤید این موضوع است.
دولت آمریکا به خوبی می داند که توانمندی های دفاعی ایران، به حدی است که می تواند هر گونه حمله را دفع کند. به عبارت دیگر می تواند به منافع آمریکا در منطقه حمله کند و مهمتر از آن پایگاه ها و نیروهای این کشور را در منطقه، نه تنها در عراق که کمترین فاصله جغرافیایی را با ایران دارد بلکه تا مسافت هایی دورتر هدف قرار دهد. فقط کافی است نگاهی به عکس هایی که نیروی هوافضای سپاه با استفاده از ماهواره نور از پایگاه "العدید" در قطر تهیه کرده است بیندازیم.
تهران سه ماه پیش ماهواره نور را به فضا فرستاد. این دستاورد جدید را هم باید به دستاوردهای پیشین ایران اضافه کرد.
با در نظر گرفتن این پیشرفت ها و قدرت نظامی، طبیعی است که ایران از موضع قدرت حرف بزند و تمام تلاش های دشمن برای به زانو درآوردن خود را به چالش بکشد و با تکیه بر قدرت و امکانات خود، در مقابل تحریم اقتصادی، نظامی و فشارهای دیگر بایستد.
در طرف مقابل هم بد نیست مقایسه مختصری بین رفتارهای ایران و رفتارهای دیگر کشورهای منطقه انجام دهیم. کشورهای دیگر چه می کنند؟
- تسلیم ثروت و دارایی ها و منابع طبیعی خود به آمریکایی ها. هم اکنون صحبت از نفت است.
- وابسته کردن نفت به دلار (این کار به معنای وابستگی اقتصادی به واشنگتن است)
- باج خواهی آمریکا از این کشورها با بزرگ نمایی خطرهای اطراف و خلق دشمنان خیالی برای فروش اسلحه به آنها. (واشنگتن از آنها نفت می خرد اما به جای پول نفت به آنها اسلحه می فروشد و چنین وانمود می کند که از آنها حمایت می کند.)
با نگاهی به این حقایق به راحتی می توان وضعیت و جایگاه سیاسی این کشورها را دریافت. در اینجا به صحنه ای اشاره می کنیم که در آن باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا شماری از سران و پادشاهان و امرا و شیوخ کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس را به کاخ سفید احضار کرده بود. (احضار کرده بود و نه دعوت).
این کشورها جرأت "نه گفتن" به آمریکایی ها را ندارند. دونالد ترامپ حتی برخی از آنها را توبیخ می کند بدون اینکه کسی واکنشی نشان دهد بلکه صرفا لبخندی می زنند و این برخورد را اتفاقی عادی بین دو دوست می دانند.
این دسته از کشورها حتی اگر جرأتی داشته باشند آن را علیه کشوری ضعیف مثل یمن به کار می گیرند. حتی در مقابل این کشور ضعیف هم که از نظر توان تسلیحاتی به پای سلاح های آنها نمی رسد، شکست خوردند.
از وقتی که ایران پای میز مذاکرات هسته ای نشست و توانست بخشی از حقوق قانونی خود را به دست آورد، کشورهای دیگر می بایست از این اتفاق درس می گرفتند.. از دیپلماسی به تانک و از تانک به موشک و از موشک به فضا همه و همه برایشان درس بود. و اکنون نباید تعجب کرد که ایران در تعاملات سیاسی خود از موضع قدرت حرف بزند زیرا این موضع از پشتوانه قدرت ها و توانمندی های واقعی و عملی برخوردار است.
- حسين الموسوی