العالم- درگوشی
حکایت نارضایتی و نفرت مصری‌ها از "عبدالفتاح السیسی" از همان زمان انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز شده است؛ چرا که از آن زمان حیات سیاسی تعطیل شد و السیسی بر تمامی امورات چنبره زده است. السیسی از ابتدای تصدی کرسی ریاست‌جمهوری، با حذف رقبایش و حذف تمامی مخالفانش، قدرت را کاملا در دست گرفته است. بازداشت فعالان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، شخصیت‌های نخبه و نیز وخامت اوضاع اقتصادی و افزایش بدهی‌ها بر خشم معترضان مصری از دولت السیسی دامن شده است.
اوضاع حقوق بشر در مصر از زمان کودتای السیسی به شکل چشمگیری بحرانی شده است. بیشتر خانواده‌های مصری حداقل یکی از فرزندان خود را در بازداشتگاه‌های سری و سیاسی از دست داده‌اند.
در تاریخ سیاسی مصر، عرف بر این بود، که در تعامل نظام با سیاسیون معارض خط قرمزهایی است و به ندرت خبر بازداشت دختران جوان و یا کودکان شنیده می‌شد، ولی در دوران ریاست‌جمهوری السیسی تمامی این خطوط قرمز برداشته و حقوق غیرنظامیان شده است و زندان‌ها از کودکان و زنان پر شده است و جوانان این کشور هیچ امیدی به آینده بهتر ندارند.
نهادهای حقوق بشر و رسانه‌های غربی موارد نقض حقوق بشر در مصر را مستندسازی کرده و متذکر شده‌اند که در زندان‌های مصری افراد بی‌گناهی به اتهام تروریستی و بدون محاکمه محبوس شده‌اند.
خلاصه آنکه، ناامنی و هرج و مرج در صحرای سینا، که کانون گروه‌های تکفیری و تروریستی در مصر است، محدود نشده، بلکه ماهیت دولت السیسی، کشور را در ناامنی فرو برده است.
در واقع، مردم مصر با تجمع در خیابان‌ها و محکوم کردن سیاست‌های دولت، برای سرنگون کردن السیسی و نظامش به حرکت درآمده‌اند. همچنان که فعالان مجازی و کاربران در شبکه‌های اجتماعی اخیرا هشتگ #الشعب_یرید_اسقاط_النظام (ملت سرنگونی نظام را می‌خواهد) ایجاد کرده‌اند.
ماجد شرهانی