العالم- تحلیل روز
خنثی کردن مین‌ها در مسیر برگزاری انتخابات کار آسانی نیست و شرط می‌بندم که هیچ‌یک از سیاسیون فلسطینی نقشه راهی برای این مین‌ها ندارند، و ناظران و کارشناسان سیاسی و حتی مردم فلسطین حق دارند که سوالاتی مطرح کنند و پاسخ‌های‌شان را از کسانی دریافت کنند که 14 سال پیش باعث این اختلافات و دودستگی شده‌اند و اینک تلاش می‌کنند که به این اختلافات از طریق صندوق‌های رای پایان بدهند.
حقیقت آن است که نه صندوق‌ها بلکه اراده‌ها به اختلافات پایان می‌دهند و این صندوق‌ها حتی این دودوستگی را تشدید می‌کند و اختلافات پایدار می‌ماند.
سوال نخست این است که چه کسی شفافیت انتخابات و احترام به نتایج آن را تضمین می‌کند؟ چه کسی تضمین می‌کند که طرف‌ها نتایج انتخابات را بپذیرند؟ آیا سناریوی انتخابات سال 2006 تکرار می‌شود؟
سوال دوم: آیا نظارت بر انتخابات ماموریت مشترک گروه‌ها و به‌ویژه گروه‌های مهم خواهد بود؟
سوال سوم: آیا انتخاباتِ بدون قدس اشغالی ممکن است- با توجه به اینکه طرفین پیشتر تأکید کرده‌اند که انتخاباتی بدون قدس وجود ندارد-؟
علاوه بر موارد فوق‌الذکر، آیا تضمین‌هایی درباره برگزاری انتخابات در مناطق (جیم)- مناطقی که بیش از 60 درصد اراضی کرانه باختری را شامل می‌شود- وجود دارد؟ و اگر برگزار شود چه تضمین‌هایی وجود دارد که در شمارش آرای صندوق‌ها رژیم اشغالگر مداخله نمی‌کند؟
هیچ‌یک از فلسطینیان درصدد پایان دادن به اختلافات نیستند و هیچ فلسطینی بر ضرورت برگزاری انتخابات به‌ویژه در سایه نفوذ رژیم صهیونیستی و افزایش هجمه‌هایش در تمامی زمینه‌ها تأکید ندارد. ولی این حق طبیعی هر فلسطینی است که نگران آینده باشد چرا که اختلافات 14 ساله باعث کم‌رنگ شدن قضیه فلسطین شده است.
فارس الصرفندی