العالم-تحلیل روز
جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا دیروز (یکشنبه) ملت سوریه را به تحریم تهدید کرد و گفت:" ماه می تحریم ها را علیه حکومت سوریه تمدید می کنیم". وی با تاکید بر دشوار بودن حل درگیری سوریه افزود:"هیچ راه حلی جز گزینه سیاسی در کشور وجود ندارد".
نمی دانیم مقصود بورل از تحریم "حکومت سوریه" چیست وقتی کشورهای اروپایی سوریه را به طور کامل در محاصره قرار داده و گندم، دارو و سوخت را از آن دریغ می دارند. و نمی دانیم "گزینه سیاسی" به چه معناست در حالی‌که مذاکرات سیاسی با سرسختی و سازش ناپذیری گروه های اپوزیسیونی روبرو می شود که به چند دولت خارجی وابسته اند و درحالیکه نماینده سیاسی و نظامی احدی در سوریه نیستند، به در دست گرفتن حکومت اصرار می ورزند.
آیا هدف بورل به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی از سوی سوریه و عادی سازی روابط با آن است؟ آیا می خواهد که سوریه محور مقاومت را رها کند؟ آیا قصد او دور کردن سوریه از روسیه و ایران است؟ آیا می خواسته بگوید که آنها ملت سوریه را تا حد مرگ گرسنگی خواهند داد، اگر حکومتی وابسته به غرب و حافظ منافع آمریکا در کشور انتخاب نکنند که در مقابل رژیم صهیونیستی نیز زانو بزند و از سرزمین و آبروی خود چشم پوشی کند؟ یا می خواهد بگوید که بحران سوریه ادامه دارد و آنها به آن دامن خواهند زد تا یک کشور بزرگ و ارتش قدرتمند آن را در همسایگی "اسرائیل" فرسوده کنند؟
سخن دشمنان سوریه که از "حل و فصل سیاسی" حرف می زنند محدود به تحریم ها نیست. آنها با استفاده از نیروهای نظامی، مانع از دسترسی ملت سوریه به ثروت های نفتی، آب و غذا می شوند. مناطق شرق سوریه سرشار از منابع نفت و گاز است. برخی از آنها مانند منطقه شرق فرات از حاصلخیزترین مناطق سوریه به شمار می روند. این منطقه منبع اصلی گندم نیز بود اما غرب و آمریکا برای جلوگیری از دسترسی حکومت و ملت سوریه به این مناطق، از قسد حمایت می کنند. اما بیم دارند از آنجایی که نیروهای قسد نیز سوریه ای هستند روزی وجدانشان بیدار شود. بنابراین حضور نظامی خود را برای بلندمدت در آن مناطق حفظ کرده اند و اکنون نیز درحال بنای پایگاه مجهز بزرگی در منطقه عین دیوار در الحسکه هستند تا برای هدف مذکور در اختیار نیروهای آمریکایی و غربی قرار بگیرد.
با وجود فعالیت های دیپلماتیک اخیر روسیه و بیانیه ای که پس از نشست روسیه، ترکیه و قطر در دوحه صادر شد و بر حفظ حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی سوریه با تکیه بر منشور ملل متحد تاکید می کرد، یکی از مشکلات بزرگ سوریه پایبند نبودن ترکیه به توافق نامه های سوچی و حمایت بی حد و حصر از گروه های مسلح است. علاوه بر آن، نصر الحریری رئیس ائتلاف مخالفان سوریه دیروز به شبکه قطری الجزیره رفت و به دستاوردهای گروه مخالف به اصطلاح "ارتش آزاد" که اخیرا "ارتش ملی سوریه" نامیده شده در جنگ های "درع الفرات" و "غصن الزیتون" افتخار کرد. در این جنگ ها ساکنان منطقه عفرین در شمال حلب کشته و آواره شدند، به زنان آنها تجاوز شد و زمین ها و خانه هایشان به تاراج رفت. اگر این ارتش به گفته آنها "آزاد" یا "ملی" است، پس چرا در لیبی، قره باغ و احتمالا فردا در یمن می جنگد؟ آیا درحالیکه مزدور دیگران است برای منافع مردم علیه ارتش کشورش می جنگد؟
همه دشمنان سوریه از "حل و فصل سیاسی" و "بازگشت سوریه به جهان عرب" سخن می گویند درحالیکه خود آنها سوریه را از این جهان دور کردند و با فرستادن تروریست به این کشور با مردمش خصومت ورزیدند و در حالی‌که اصرار دارند "راه حل این بحران نظامی نیست"، خود درحال بسیج نظامی و اقتصادی علیه ملت سوریه اند. آن هم فقط به این دلیل که در مقابل استکبار ایستادند و تسلیم نشدند. لذا باید بگوییم:" اگر باطل را جولانی است، حق را نیز دولتی است. شما نمی توانید کسانی را که از مادر آزاد زاده شده اند، به زانو درآورید".