العالم - فلسطین اشغالی
«بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که از ابتدای حیات سیاسی‌‌اش علیه مردم فلسطین جنایت‌های بسیاری مرتکب شده است، بامداد امروز (پنجشنبه)، از قدرت کنار زده شد.
روزنامه «العربی الجدید»، امروز (پنجشنبه) در گزارشی با پرداختن به سرگذشت بنیامین نتانیاهو، روایت خود را درباره او این‌گونه آغاز میکند: نتانیاهو تنها یک سیاستمدار نبود که طولانی‌ترین میزان حکومت در اسرائیل را داشته باشد، او که پانزده سال [منصب] نخست‌وزیری را در دو مرحله جداگانه (میان سال‌های ۱۹۹۶-۱۹۹۹، و ۲۰۰۹-۲۰۲۱) برعهده داشت، با به راه انداختن سه جنگ علیه غزه یکی از خونریزترین نخست‌وزیران تاریخ بوده که با حمایت متحدش «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در اواخر دوران قدرتش روند عادی‌سازی روابط را با چند کشور عربی را نیز آغاز کرد و ترامپ را به مطرح کردن طرح موسوم به «معامله قرن» سوق داد.
این روزنامه قطری می‌افزاید، نتانیاهو با پافشاری بر نگاه داشتن حکومت -به‌رغم اتهاماتی که درباره فساد علیه او مطرح است- بیش از هر سیاستمدار دیگری ثبات سیاسی تل‌آویو را نیز متزلزل کرد بطوریکه با پافشاری او، تل‌آویو به برگزاری چهار انتخابات در دو سال اخیر کشانده شد پیش از آنکه «نفتالی بنت» رهبر حزب «یامینا» با همکاری «یائیر لاپید» رئیس حزب «یش عتید» و رهبر اپوزیسیون‌ها در فلسیطین اشغالی، بامداد امروز، او را سرنگون کنند و رویاهای به قدرت رسیدنش را به باد دهند.
این روزنامه ادامه می‌دهد، با خروج نتانیاهو از حکومت، پیش‌بینی می‌شود که در حزب «لیکود» خواسته‌ها برای ستاندن قدرت این حزب از دستان او قوت بگیرد چنان‌که «یسرائیل کاتس» نفر شماره دو این حزب و وزیر دارایی رژیم صهیونیستی، اخیرا، این موضوع را به صراحت مطرح کرد.
سرگذشت نتانیاهو
العربی الجدید می‌نویسد، نتانیاهو در ۲۱ اکتبر سال ۱۹۴۹ در تل‌آویو متولد شد. او پسر دوم «بنتسیون نتانیاهو» مورخ صهیونیست و یکی از متفکران «جنیش اصلاحی» بود که «زیو ژابوتینسکی» در اعتراض به روش جریان سراسری صهیونیسم آن را تأسیس کرد؛ جنبشی که پیش از تأسیس اسرائیل دو سازمان تروریستی موسوم به «لیحی» و «اتسل» را به وجود آورد که به کشتار فلسطینیان معروف بودند و ناگوارترین جنایت آن‌ها، کشتار «دیر یاسین» در آوریل سال ۱۹۴۹ بود.
در ادامه آورده شده، اعضای این سازمان پس از تشکیل رژیم صهیونیستی، یک جنبش سیاسی راست‌گرا موسوم به «حیروت» (آزادی) تأسیس کردند که این جنبش بعدها ستون فقرات حزب لیکود به ریاست فعلی نتانیاهو را به وجود آورد.
در این گزارش اشاره می‌شود که اقدامات نتانیاهو آشکارا نشان از تأثیرپذیری او از پدرش داشته و اضافه می‌شود، هنگامی که نتانیاهو به ارتش پیوست، وارد مشهورترین یگان آن موسوم به «سیرت متکال» شد که پیش از او، «یوناتان» برادر بزرگترش به آن پیوسته بود؛ فردی که در سال ۱۹۷۶، در جریان عملیات آزادسازی هواپیمای اسرائیلی ربوده‌شده، کشته شد.
العربی الجدید با اشاره‌ای گذرا به اینکه «عیدو» برادر کوچک نتانیاهو نیز همچون او به این یگان پیوسته، می‌افزاید، نتانیاهو پس از پایان خدمتش در ارتش، به آمریکا رفت تا تحصیلات دانشگاهیش را در آنجا تکمیل کند و همانجا مشغول به کار شود.
در سال ۱۹۸۴، او منصب نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل متحد را برعهده می‌گیرد و پس از اتمام مأموریتش در سال ۱۹۸۸ به حزب لیکود می‌پیوندد؛ حزبی که در آن زمان، در رأس قدرت قرار داشت.
این روزنامه همچنین می‌افزاید، پس از شکست لیکود در سال ۱۹۹۲ و قدرت گرفتن حزب «کار» به ریاست «اسحاق رابین»، نتانیاهو ریاست حزب لیکود و رهبری اپوزیسیون را به دست گرفت و جانشین «اسحاق شامیر» شد که درست در همین زمان، او با امضای توافق‌های اسلو، یه یک مهره مهم در تحریک افراد علیه رابین شهرت گرفت.
او در انتخابات تابستان سال ۱۹۹۶ و درست چند ماه پس از ترور رابین، با پیروزی غیرقابل‌پیش‌بینی بر «شیمون پرز» رهبر حزب کار همه را غافلگیر کرد. در زمان حکومت او در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۶، سلسله‌ای از مهم‌ترین مبارزات فلسطینی معروف به «هبه النفق» (خیزش تونل) در اعتراض به تصمیم کابینه نتانیاهو در حفر تونل در زیر مسجد الاقصی، آغاز شد؛ خیزشی که در جریان آن، ۶۳ فلسطینی به شهادت رسیدند و صدهاتن مجروح شدند و در مقابل، ۳۶ نظامی صهیونیست به هلاکت رسیدند و ده‌ها تن دیگر زخمی شدند.
همزمان با این خیزش، به دستور نتانیاهو، دستگاه جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) در ۲۵ دسامبر سال ۱۹۹۷ در امان اقدامی برای ترور «خالد مشعل» رئیس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) را طرح‌ریزی کرد که این تلاش ناکام ماند.
العربی الجدید می‌افزاید، در انتخابات سال ۱۹۹۶، نتانیاهو در رقابت با «ایهود باراک» رهبر حزب کار انتخابات را می‌بازد و پس از آنکه «آرئیل شارون» ریاست حزب لیکود را به دست می‌گیرد، عرصه سیاست را به مدت کوتاهی ترک میکند.
پس از از بین رفتن ارتباط، جداسازی شهرک‌ها و همچنین خروج ارتش اشغالگر از نوار غزه در سال ۲۰۰۵، شارون به علت مخالفت با طرح، مجبور به جدایی از حزب لیکود می‌شود و حزبی به نام «کادیما» را تشکیل می‌دهد به‌این‌ترتیب نتانیاهو مجددا ریاست لیکود را به دست می‌گیرد.
این روزنامه قطری ادامه می‌دهد، در انتخابات سال ۲۰۰۹، نتانیاهو، «تسیپی لیونی» رهبر حزب کادیما را شکست می‌دهد و برای بار دوم در زندگی‌اش کابینه تشکیل می‌دهد که تا به امروز با اتکا به احزاب دینی «حریدی» قدرت را در رستان خود حفظ میکند؛ احزابی که نتانیاهو با پاسخ مثبت به درخواستشان درباره نهادهای وابسته به آن‌ها و همچنین مناطق مسکونی مورد حمایتشان و از طرفی دیگر، در نظر گرفتن مواضع آن‌ها در وضع قوانین، موفق به جلب رضایتشان می‌شود را جلب کرد.
العربی الجدید اضافه میکند، پس از پیروزی حماس، دوران حکومت طولانی‌مدت نتانیاهو به تشدید محاصره علیه نوار غزه شهرت می‌یابد؛ دورانی که در جریان آن، سه جنگ علیه غزه به راه افتاد و با ده‌ها مرحله تنش‌زا همراه بود.
اولین جنگ در سال ۲۰۱۲ به راه می‌افتد که در جریان آن، ۱۷۵ فلسطینی به شهادت می‌رسند و صدها تن دیگر مجروح می‌شوند؛ افرادی که غالب آن‌ها غیرنظامی بودند. جنگ دوم در سال ۲۰۱۴ بود که تعداد شهدای آن به ۲۱۳۹ و شمار مجروحانش به بیش از ۱۱ هزار تن رسید. جنگ پایانی نیز همان جنگ اخیر غزه است که در جریان آن، ۲۵۳ فلسطینی شهید و صدها تن مجروح شدند.
عرصه سیاسی
اما در عرصه سیاسی، این روزنامه قطری می‌نویسد که نه‌تنها نتانیاهو عملا وارد هیچ گفت‌و‌گوی صلحی با فلسطینی‌ها نشده بلکه از توسعه شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری اشغالی حمایت کرده است. در عرصه سیاست خارجی نیز تلاش‌هایش معطوف به جلوگیری از برنامه هسته‌ای ایران بوده که او در سخنرانی خود در سال ۲۰۱۵ در کنگره آمریکا، مذاکرات هسته‌ای دولت «باراک اوباما» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا با تهران را محکوم کرد.
العربی الجدید اضافه میکند، آنچه نتانیاهو در دوره اوباما در آن شکست خورد، در دوره هم‌پیمانش دونالد ترامپ به آن دست پیدا کرد چراکه او دولت ترامپ را به خروج از توافق هسته‌ای با ایران کشاند و از طرح موسوم به معامله قرن رونمایی کرد.
در ادامه آمده است، شاید عادی‌سازی روابط با تعدادی از کشورهای عربی مهم‌ترین دستاوردی باشد که نتانیاهو به آن می‌بالد زیرا کابینه او با چهار کشور امارات، بحرین، سودان و مغرب به توافق عادی‌سازی روابط دست یافت.
العربی الجدید می‌گوید که پس از آنکه اتهاماتی علیه نتانیاهو در پرونده‌های خطرناک فساد از جمله خیانت در امانت، رشوه‌گیری و کلاهبرداری مطرح شد، او ثبات سیاسی اسرائیل را با پافشاری بر حفظ حکومت متزلزل کرد.
این روزنامه قطری می‌افزاید، به‌رغم آنکه عرف سیاسی تل‌آویو نخست‌وزیران، نمایندگان و کارمندان نهادهای دولتی در صورت متهم‌شدن، ملزم به استعفا میکند؛ اما نه‌تنها نتانیاهو این استعفا را نپذیرفت بلکه تل‌آویو را به چهار دوره انتخابات در طی دو سال کشاند که در انتخابات سوم، موفق به مجاب کردن «بنی گانتز» رهبر ائتلاف «آبی-سفید» برای تشکیل کابینه نوبتی شد.
این کابینه با ریاست نتانیاهو آغاز به کار کرد؛ اما با نزدیک شدن زمان ریاست گانتز، نتانیاهو فرصت را برای بستن راه بر او از راه عدم تصویب بودجه مناسب یافت که این مسئله، کابینه تل‌آویو را از از هم پاشاند و تل‌آویو به سمت انتخابات چهارم حرکت کرد.
العربی الجدید ادامه داد، در هر چهار دوره، نتانیاهو پافشاری داشت که احزاب مشارکت‌کننده در ائتلافی که ریاستش برعهده او بود، با تصویب تعدادی از قوانین زمینه را برای معاف کردن او از تحریم‌ها فراهم کنند که مشهورترین این قوانین، «قانون فرانسه» بود که نخست‌وزیر را تا زمانی که در قدرت هست، از محاکمه معاف می‌کرد.
بر اساس این گزارش، این تاکتیک نتانیاهو موجب شد که برخی از احزاب راست‌گرا از پیوستن به کابینه سر باز بزنند که از جمله این افراد می‌توان به «آویگدور لیبرمن» رهبر حزب «اسرائیل بیتنا» و پس از او، «گدعون سعر» رهبر حزب «تفکاه حدشاه» (امیدی جدید) اشاره کرد.
در دوره قدرت نتانیاهو، زمینه برای «سارا» همسرش و همچنین «آونر» و «یائیر» پسرانش نیز برای سرکشی فراهم شد بطوریکه که بر خلاف پروتکل‌های کابینه تل‌آویو، همسر نتانیاهو در امور عمومی مداخله می‌کرد.
کار به جایی رسید که برخی از وزیران و ژنرال‌های تل‌آویو اذعان کردند که سارا نتانیاهو جلسات استماع برای شنیدن اظهارات فرماندهان ارتش و کارمندان نهادهای رسمی برگزار میکند و بر مشارکت در نشست‌های محرمانه اصرار دارد به‌ویژه در نشست‌هایی که رؤسای موساد، نتانیاهو را در جریان عملیات‌های دست‌نشانده‌های این سازمان در خارج قرار می‌دادند.
به گزارش فارس، العربی الجدید در پایان این گزارش با اشاره به اینکه سارا نتانیاهو در تعیین نقش کادر دفتر نخست‌وزیری به‌ویژه کادر زنان نیز نقش مهمی داشته، خاطر نشان میکند که بسیاری بر این باورند که نتانیاهو «جادوگر» است و بر بسیاری تأثیر می‌گذارد؛ اما: «به نظر می‌رسد که جادوی شخصی نتانیاهو دیگر برای مهار برگزیدگان سیاسی [احزاب] راست و چپ کارساز نبوده است».