العالم - زلال قرآن
مقام انسان دربین مخلوقات عالم هستی ازهمه آنها بالاتراست و او به‌هیچ وجه حق ندارد به مخلوقی که مقامش در پیشگاه الهی از انسان پایین‌تر است سجده کند و از او اطاعت و فرمانبرداری نماید، بهمین دلیل هم هست که در ذکر مخصوص رکوع:
با گفتن، « سُبحانَ رَبی اَلعَظیمِ وَبِحَمدَه» می کوشد حقیقت آیه 74 سوره مبارکه واقعه :
« فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ»
ترجمه: (پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو).
ودرذکرمخصوص سجده :
با گفتن « سبحان ربی الاعلی وبحمده» حقیقت آیه 1 سوره مبارکه اعلی:
«سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى»
ترجمه: ((ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (ازهمه موجودات) است به پاکی یاد کن).
را به خویشتن متذکر شده وبا تنزیه ذات اقدس الهی، تسبیح را فقط به خداوند علّی عظیم تخصیص می دهد وبا بیان کلمه «بحمده» هر حمد وستایشی را فقط مختص ذات اقدس حضرت حق سبحانه وتعالی می داند، وبه همین دلائل محکم رکوع وسجده انسان دربرابرغیرخدا جایزنیست.