نشست "کشورهای دموکراتیک " در واشنگتن؛ امریکا به دنبال کدام دموکراسی است؟!

نشست
يکشنبه 21 آذر 1400 - 12:15

شهر واشنگتن پایتخت امریکا ، میزبان نشست به اصطلاح سران کشورهای دموکراتیک با مشارکت حدود 110 کشور بود. عنوان این نشست آنچنان بی در و پیکر است که آن جدیتی را که انسان می تواند از عنوان نشست و شرایط اطراف کشور میزبان و نیز وضعیت جهانی تصور کند، درآن به چشم نمی خورد.

العالم تحلیل روز

جو بایدن ، رئیس جمهوری امریکا برای هدفی مشخص، میزبان سران کشورهای به اصطلاح دموکراتیک بود، چنانچه وزارت امور خارجه امریکا اعلام کرد هدف از برگزاری این نشست، تهیه تریبونی برای سران شرکت کننده دراین نشست به منظور سخن گفتن درباره پایبندی ها ، اصلاحات و طرح های فردی و گروهی برای دفاع از دموکراسی و حقوق بشر در داخل و خارج و درخواست تفکر جسورانه و عملی درباره دفاع از اقدامات علیه استبداد و مبارزه با فساد و تقویت احترام به حقوق بشر بود.

درباره اهداف اصلی برگزاری این نشست می توان گفت که این اهداف در سطحی مشخص متمرکز است و این امید را ایجاد می کند که برخی ها هستند که برای دموکراسی و آزادی بیان و حقوق بشر در مناطق مختلف دنیا اهمیت قائل هستند. کسانی که این نشست را دنبال می کنند، حق دارند این سوال را بپرسند که آمریکا خواهان چه گونه دفاعی از دموکراسی است؟ و به دنبال تحقق کدام حقوق بشر است و برای تضمین آزادی ها و حقوق بشر می خواهد رودروی چه کسی بایستد؟ و به دنبال مقابله با استبداد درکدام نقطه از زمین است؟

قبل از هرچیز و با نگاهی سریع به رسانه های امریکایی، اولین نشست سران دموکراتیک در دوره بایدن ، قبل از این برگزار شود، با شکست مواجه شد.

انتقاد از این نشست در داخل امریکا، تاکیدی براین مطلب است. اولین واکنش منطقی به این نشست، سوال درباره کشوری است که میزبانی این نشست را عهده دار شده است. چرا که کشور میزبان ، از نژادپرستی و کینه و تنفر از امریکایی های افریقایی الاصل و لاتین و مسلمانان و آسیایی ها رنج می برد، کشوری که درجریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری خود، شاهد رویدادهایی بود مشابه رویدادهایی در کشورهایی که امریکا آن ها را به این دلیل که آن ها را غیردموکراتیک می داند، مورد انتقاد قرار می دهد.

اما دشوار است که واشنگتن بتواند برای سوالاتی که مطرح شد، پاسخی پیدا کند. به این دلیل که بخش عمده سیاست امریکا مبتنی بر تعامل و همکاری با نظام های فراگیر و استوار بر شخصیت ها و با کشورها و نظامی هایی است که از حداقل ملاک های دموکراسی که خود واشنگتن آنرا وضع کرده و کشورهای دیگر را بر اساس آن ارزیابی می کند، محرومند.

آیا نشست سران کشورهای به اصطلاح دموکراتیک از برخی کشورهای هم پیمان امریکا و دوست واشنگتن خواسته است که سرنوشت ده ها زندانی را که صرفا به این دلیل که خواهان آزادی بیان هستند، مشخص کنند؟

آیا شرکت کنندگان دراین نشست درباره موارد نقض حقوق بشر در جنگ علیه یمن از جهت گرسنه نگاه داشتن مردم و بمباران مناطق آنان و جلوگیری از رسیدن دارو و غذا به دست آنان سوال کرده اند؟

درخصوص ایستادگی با یکدیگر به منظور تضمین آزادی ها، آیا واشنگتن نظر فعالان در برخی کشورهای مشخص را فقط به این خاطر که آن ها در توئیتر پست های بر خلاف خواسته های مقامات آن کشورها توئیت کرده اند، پرسیده است؟

شاید امریکا تعریف خاصی از استبداد داشته باشد که مختص خودش باشد، تعریفی که بر اساس آن، منافع عالی خود و منافع رژیم اسرائیل را تامین می کند، و طبق این تعریف ، استبداد در آن نمی گنجد حتی اگر هیچ یک از ملاک های آزادی و دموکراسی و حقوق بشر را نداشته باشند، اما به تدریج شاهدیم که کشورهای مخالف سیاست های واشنگتن، رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتقد، دیکتاتوری، استبداد و سرکوبگری آمریکا را فریاد می زنند.

آن نوع دموکراسی که رئیس جمهوری آمریکا می خواهد، دموکراسی است که رژیم اسرائیل و برخی کشورهای منطقه و جهان، مصداقی بارز برای آن به شمار می روند.

این مساله، با رویکردهای دولت های سابق امریکا که از اصطلاحات دموکراسی و حقوق بشر و آزادی بیان برای اجرای طرح های خود علیه مخالفان استفاده می کردند، تفاوتی ندارد.

این رویکرد در چارچوبی مشخص درآنچه " پروتکل های اندیشمندان صهیونیست " نامیده شده ، قرار می گیرد و دراین رابطه، سخن دیگری هست که در زمان خود به آن پرداخته خواهد شد.

حسین الموسوی

پربیننده ترین خبرها