العالم - تحلیل روز
غرب به میخاییل گورباچف وعده داده بود دیگر هیچ یک کشورهای عضو بلوک شرق را در پیمان ناتو جذب نخواهد کرد. اما با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، غرب نه تنها این تعهد را زیر پا گذاشت که تعدادی از جمهوری های تازه استقلال یافته شوروی سابق را هم به عضویت ناتو درآورد تا اینکه نوبت به اوکراین رسید.
اما به چند دلیل جذب اوکراین در پیمان ناتو اقدام ساده ای نبود؛ از جمله وجود یک دولت وفادار و متحد روسیه در اوکراین در رأس قدرت بود همچنین شمار زیادی روس زبان در اوکراین زندگی می کنند. از اینها گذشته اوکراین، خود، سمبل قدرت نظامی شوروی سابق بود زیرا بزرگترین زرادخانه هسته ای شوروری در این جمهوری واقع شده است. اضافه بر آن، بزرگترین پایگاه ناوگان نظامی دریایی شوروی سابق هم در خاک اوکراین قرار دارد.
غرب به منظور فراهم کردن مقدمات انضمام اوکراین به ناتو، شروع به مداخله در اوضاع داخلی این کشور کرد. ناتو در نشست 2008 خود در بخارست متعهد شد که اوکراین را به عضویت خود بپذیرد. این اقدام خشم روسیه را برانگیخت. مسکو این حرکت را خصمانه تلقی و تهدید کرد که در قبال آن سکوت نمی کند.
غرب و در رأس آن آمریکا همچنان به مداخله در امور داخلی اوکراین ادامه دادند تا اینکه سرانجام با تحریک مردم در سال 2014، دولت متحد روسیه را برانداخته و دولتی وابسته به خود و مخالف روسیه در آن روی کار آوردند. این روند ادامه یافت تا اینکه نوبت به ولادیمیر زلنسکی، کمدین اوکراینی رسید. اینجا بود که روسیه به ناچار تصمیم به الحاق شبه جزیره کریمه گرفت و از اعتراضات مردمی در مناطق لوهانسک و دونتسک در شرق اوکراین – که دارای اکثریت روس بودند - علیه دولت جدید حمایت کرد.
غرب به این هم بسنده نکرد و تصمیم گرفت به منظور محاصره روسیه، اوکراین را عضویت ناتو درآورد. بر همین اساس زلنسکی را تشویق کرد تا درخواست عضویت و استقرار موشک های هسته ای آمریکا در خاک اوکراین را مطرح کند. زلنسکی هم با ساده لوحی فراوان با تحریکات غرب علیه روسیه همراه شد تا اینکه کار اینجا کشید؟.
رئیس جمهور اوکراین خیلی دیر متوجه شد که باید بی طرف بماند و در تله آمریکا نیفتد. هنوز چند ساعت از شروع حمله روسیه نگذشته بود که خواستار ملاقات با پوتین، رئیس جمهور روسیه به مظور طرح موضوع بی طرفی اوکراین شد. اما دیگر خیلی دیر شده بود و ارتش روسیه در آستانه ورود به کییف بودند.
زلنسکی می توانست ملت و کشورش را درگیر جنگ نکند و تمامیت ارضی کشورش را حفظ کند. آنهم نه با پناه بردن به روسیه یا آمریکا. بلکه با حمایت مردمش و در پیش گرفتن سیاست بی طرفی و در نظر گرفتن دغدغه های امنیتی روسیه و پرهیز از آمریکا که در تعاملاتش با روسیه فقط به منافع خود فکر می کند.
متأسفانه زلنسکی در حد و اندازه اعتماد ملت اوکراین نبود؛ او با ماجراجویی جان و منافع ملت و حاکمیت و تمامیت ارضی و آینده کشور خود را فدای جلب دوستی غرب کرد و غرب هم در نهایت او را در مقابل روسیه تنها گذاشت. چون روسیه از غرب تضمین خواسته است که مانع گسترش ناتو به سمت اوکراین شود.
هیچ انسانی وجود ندارد که خواهان جنگ باشد یا از ان دفاع کند یا حتی آن را توجیه کند، این حقیقت در مورد حمله روسیه به اوکراین هم صدق می کند. این نوشتار، توجیه جنگ نیست بلکه توصیف حقیقت است. آمریکا و ناتو وارد هر کشوری که شدند با خود ویرانی به همراه داشتند. و تجربه تاریخی بهترین گواه این مدعاست.