العالم _ زلال قرآن
می توان گفت هرمخلوقی درابتدای خلقتش ازنظررشد، در مرتبه استعداد محض است ولی به مرور زمان درپرتولطف و رحمت الهی وهدایت های خداوند رحمان راه رشد استعداد های ذاتی خویش را طی می کند و دراین مسیر تدریجاً ازعالم غلظت وظلمت فاصله می گیرد و با تبدیل «مادّه» به «صورت» و «صورت» به «معنی و باطن» به سمت عالم نورحرکت کرده و تا جائی پیش می رود.
درجریان این سیرکمالی است که آن مخلوق ازحالت نقص وپستی و بی ارزشی بسوی کمال و رفعت و ارزشمندی و خیر برتر، و در نهایت به نورکامل و وصل به نوالانوارکه همان مقصد اعلی وهدف اصلی و نهائی آفرینش اوست حرکت کرده و به کمالات لایق خویش می رسد، با این توضیح:
رشد عبارت است ازحالتی که استعدادهای ذاتی یک پدیده در پرتو هدایت های الهی ترقی کرده و با عبورازمقصد های واسطه ای و با وصول به خیرات وارزش های وجودی بسوی مقصد نهائی وخیر مطلق پیش برود.