العالم - کشکول
مساله عجیب درباره کنفرانس بروکسل این است که هدف اعلام شده از برگزاری این نشست، ادامه حمایت از سوری ها در کشورشان و منطقه است، اما بروکسل این بار از مسوولان سوری یا روس برای حضور دراین نشست دعوت نکرد و فقط به مشارکت سازمان ملل آن هم فقط در سطح کارشناسان اکتفا کرد.
در نتیجه برگزار کنندگان این نشست به سیاسی کردن مسائل انسانی در سوریه پرداختند. درنتیجه فرض و گمان های مختلفی در آستانه برگزاری این کنفرانس مطرح شد. همه کسانی که دراین نشست شرکت می کنند، به این مساله توجه نمی کنند که فاصله گمانه زنی های آنان با خواسته هایشان به هیچ وجه با میزان تحولات سیاسی و میدانی در سوریه و حتی منطقه و جهان مطابقت ندارد.
در این جا به اظهارات رئیس به اصطلاح ائتلاف تحت حمایت ترکیه استناد می کنیم که گفت که پرونده ای متشکل از مسائل مختلف ارايه خواهد کرد که قضایای مربوط به فرایند سیاسی به ویژه مذاکرات کمیته قانون اساسی درصدر آن قرار دارد.
دولت امریکا تلاش می کند تا دراین نشست به نتایجی تکیه کند که تاثیراتی مستقیم بر سوریه و منطقه دارد تا بدین شکل همه دستاوردها و موفقیت های دولت سوریه را درخصوص بازگشت آوارگان به کشورشان و تماس های سوریه با برخی از کشورها برای تسهیل بازگشت آوارگان به شهرها و روستاهایشان را نقش بر آب کند.
دولت امریکا همچنین تلاش می کند تا فرایند بازسازی سوریه را متوقف کند و این همزمانی بی ارتباط با تصمیم دولت ترکیه در بازگرداندن یک میلیون آواره سوریه به اردوگاه های احداث شده در مرزهای سوریه و ترکیه نیست. ساخت و افتتاح یکی از این اردوگاه ها در نزدیک شهر سرمدا در ریف ادلب، بدین معناست که برنامه های این نشست فقط به اوضاع سوریه محدود نمی شود، بلکه وضعیت منطقه را نیز دربر می گیرد.
امریکا و اروپا و برخی از کشورهای همسایه سوریه تلاش می کنند که از خلآی که درنتیجه اختلافات معارضان خارجی درحال ایجاد شدن است و نزدیک شدن به دوران پایان نقش گروه های مسلح در ادلب و شمال شرق کشور بهره برداری کنند . این مساله بدین معناست که امریکا برای موضع گیری سیاسی جدید و اعطای فرصت بیشتر به عوامل خود در منطقه تلاش می کند. چرا که آنها (اروپا و امریکا ) در برابر دستاوردهای سیاسی و نظامی و انسانی دولت سوریه و هم پیمانانش کاملا احساس ضعف می کنند.
در نگاهی گذرا به نتايج کنفرانس بروکسل 5 که در اواخر ماه مارس گذشته برگزار شد، در می یابیم این کنفرانس با تعهد کشورهای شرکت کننده به ارائۀ 6.4 میلیارد دلار برای کمک به فعالیت های انسان دوستانه در سوریه وکشورهای پناه دهنده به پناهجویان به پایان رسید که این مبلغ بسیار کمتر از مبلغ 10 میلیارد دلاری بود که سازمان ملل تهیه آن را خواستار شده بود، این در حالی است که حرف و حدیث ها از عدم پایبندی شمار زیادی از کشورها به سهمیۀ خود از این کمک ها حکایت دارد.
این بررسی تاکید می کند فعالیت هایی که در این کنفرانس صورت گرفت، به سمت شانه خالی کردن از تعهدات انسان دوستانه سُر خورد و این از شأن عرف سیاسی وفعالیت انسان دوستانه بدور است؛ همه این تلاش ها برای آن بود که این کمک ها، کشورهای سرسپردۀ آمریکا را در انجام وظایف خود یاری بخشد اما کشمکش وپیامدها واز این شاخه به آن شاخه پریدن هایمرتبط به کنفرانس بروکسل، ثابت کرد که این کنفرانس، دیگر سودمند نیست، چرا که به صحنۀ شکستی تازه برای آمریکا ووابستگانش از کشورهای منطقه و کشورهای اروپایی تبدیل شده است وکارکردی جز سرپوش نهادن بر يأس ونومیدی حلقه ای که نمایندۀ آنند، ندارد.
در میان کشورهای غربی که همه تلاش خود را برای جلوگیری از بازگشت آوارگان سوریه به وطن خود به کار می گیرند، برخی از آنان به دنبال بازگرداندن موقعیت سیاسی خود و همذات پنداری با سلطه آمریکا از طریق موضوع آوارگان و حمایت های انسانی هستند و این مساله نگرانی ها را درباره سلب تصمیمات آزاد سیاسی از سوی برخی کشورهای مدعی قدرت که همچنان به محاصره ملت سوریه ادامه می دهند و مانع از شروع بازسازی در سطح گسترده می شوند، افزایش می دهد.