العالم - کشکول
درگیری‌های شدیدی در شمال غرب سوریه جریان دارد و پرچم های جبهه النصره از پیشروی این گروه در برخی از تپه ها و سلطه این گروه بر بسیاری از مناطق ریف حلب حکایت دارد.
درگیری ها در حومه‌های حلب و ادلب میان جنبش "احرارا الشام" از یک سو و "جبهه شامیه" از یک سوی دیگر زودگذر نیست، بلکه ادامه درگیری ها و اختلافات پیشین است که در راستای نبرد اجرای طرح های منطقه ای صورت می گیرد که ریشه های آن به سال های گذشته بازمی گردد. آخرین گزارش ها در رابطه با تحولات میدانی حاکی از آن است که سازمان اطلاعات ترکیه ، نشستی گسترده در عفرین با حضور سرکردگانی از گروه های تحریر الشام و جبهه شامیه و برخی از سرکردگان گروه های مسلح طرفدار ترکیه درشمال سوریه برگزار کرد که حاضران دراین نشست به توافقی اصولی مبنی بر توقف درگیری ها میان طرف های درگیر دست یافتند.
افسران ترک، سرکردگان رهبران این دو گروه را به توقف درگیری ها برای همیشه ملزم کردند و نیز توافق شد که جبهه شامیه همه مناطقی را که تحت سلطه خود درآورده بود، به گروه احرار الشام بازگرداند.
درمقابل، احرار الشام هم متعهد شد که عناصر مسلح جبهه النصره و دیگر عناصر مسلحی را که از ریف ادلب آمده اند، به مناطق تحت سلطه آنان بازگردانند. به گزارش رسانه ها، پس از اینکه جبهه النصره همه برگه های برنده را برده است و همه موازنه های ائتلاف ها در شمال سوریه را با رضایت ترکیه برهم زده است، آرامش از بین رفته و آتش‌بس چند بار بین گروه های مسلح نقض شده است. درنتیجه ، جبهه النصره از روستای قرزیحل در حومه عفرین گرفته تا اطراف روستای الباسوطه را تحت سلطه خود درآورد.
صرف نظر از جزئیات مربوط به ساختار گروه های مسلح ، و پراکندگی مناطق درگیری میان آنان، به نظر می رسد که درگیری های اخیر زمینه را برای سلطه الجولانی رهبر گروه تحریر الشام بر مناطق شمالی حلب فراهم کرده و این وضعیت به نفع ترکیه وجبهه النصره است که بیشترین سود را از درگیری های میان گروه های مسلح می برند.
این تحولات بعد از آن صورت گرفت که ترکیه پی برد که جبهه النصره ابزاری مناسب برای خلاصی از گروه های مسلح است. این گروه به عنوان گروهی مقتدر که برای تامین مالی به خود متکی است و به عنوان گروهی که می تواند منافع ترکیه را در زمینه های مختلف تحقق بخشد، به فریاد ترکیه رسید. این ایده، ایده ای جدید نبود، بلکه از زمانی که ترک ها و جبهه النصره ، سناریویی برای فریب کشورهای ضامن آتش بس در آستانه تهیه کرده و سعی داشتند که تروریست ها را به عنوان گروه هایی میانه رو در ادلب معرفی کنند، وجود داشت.
مرحله اول این سناریو، یکپارچه کردن گروه های مسلح در ادلب تحت سلطه جبهه النصره بود و برای اجرای این سناریو ، الجولانی طی درخواستی از همه تروریست های خارجی خواست که به همراه خانواده هایشان ، ادلب را ترک کنند.
مرحله دوم این سناریو، ادغام گروه های مسلح در شمال و شمال غرب سوریه تحت نظر ترکهاست. دراینجا، ساختار گروه های مسلح احیا و بازسازی شد و این مساله، زمینه ساز تکمیل طرح ترکیه مبنی بر استقرار آن نیروها در مرزهای ترکیه و سوریه شد. این جا بود که ترکیه به سمت سیاست درهای باز حرکت کرد.
اما گروهی به نام جبهه شامیه در مقابله با این طرح ظاهر شد. این گروه که با تعدادی از گروه های مسلح از جمله گروهی که خود را " جیش الاسلام " خوانده ، ائتلاف کرده بود، گروهی به نام لشکر سوم را تشکیل دادند.
این گروه با طرفداران آنچه جیش الاسلام خوانده می شود، یگانی مخالف با طرح ترکیه را تشکیل دادند و با تقویت سلطه گروه ها در ادلب، زمینه ادغام همه گروه های مسلح در پیکره ای واحد را فراهم کردند و مذاکرات و رایزنی با بیشتر گروه های مسلح از جمله گروه موسوم به سلیمان شاه آغاز شد.
این درحالی بود که این گروه با جبهه النصره به توافق هایی درخصوص ریف حلب دست یافت که این مساله خشم جبهه شام را برانگیخت. دراینجا باید همکاری جبهه شامیه با نیروهای امریکایی را متذکر شویم که در نمایش هلی برد امریکا در اطراف جرابلس کاملا مشهود بود. همه این عوامل اقتضا کرد که جبهه النصره در اختلافات بین جبهه شامیه و احرار الشام دخالت کند که این دخالت یا از طریق اعزام عناصر مسلحی بود که پرچم احرار الشام را در چندین منطقه برافراشتند یا از طریق ورود مستقیم و سلطه آرام و تدریجی بر مناطقی بود که جبهه شام یا احرار الشام از آن عقب نشینی کرده بودند تا زمینه تضعیف اقتصادی جبهه شامیه را فراهم کند.
همچنین از لحاظ امنیتی و نظامی و همه این ها در وهله اول به نفع ترکیه و طرح آنان بود. زیرا ترکیه از این درگیری ها درجهت وحدت انان در مقابله با سوریه استفاده می کرد. البته نباید جنبه انتقام جویی بین جبهه النصره و جیش الاسلام را بعد از درگیری های شدید که در الغوطه شرقی و قبل از سلطه ارتش سوریه بر این منطقه داشتند، فراموش کرد.
درنهایت می توان گفت که همه تحولاتی که در شمال سوریه روی می دهد ، به نفع ترکیه و در پس آن جبهه النصره خواهد بود و گروه های کوچک هم راهی ندارند جز اینکه یا در قالب پیکره نظامی واحد با دولت سوریه و تحت لوای ترکیه با دولت سوریه مقابله کنند یا اینکه سرنوشت تجزیه درانتظار آنان است.