العالم - زلال قرآن
استفاده صحیح از خصلت حریص وهلوع بودن، انسان را به سعادت حقیقی می رساند.
از آنجا که فعل خداوند حق است و عبث و بیهودگی به هیچ وجه درآن راه ندارد، بطورقطع باید گفت، خداوند رحمان با هلوع وحریص قراردادن ذات انسان، درحقیقت زمینه های شعله ورشدن آتش عشق ومحبت وشوق واشتیاق وافر برای وصول به مقام اعلی قرب خود را درقلب او فراهم کرده تا با اغتنام فرصت کوتاه عمر و تلاش مستمربرای انجام هرچه بیشتر وبهترعبادت وعبودیت وبندگی خالصانه بتواند راه طولانی کمال وسعادت خویش را به سرعت و به خوبی بپیماید.
پس اگرانسان ازاین نعمت بزرگ الهی به درستی استفاده کند وآن را تسهیل کننده و زمینه سازتقرب به خداوند قرار دهد، به عملی بسیارخوب وپسندیده مبادرت نموده است، ودر راه کمال و سعادت حقیقی دنیا و آخرت خویش گام بلند وموثری برداشته است.
ولی اگرآن را درجهت توجه به بُعد مادی وجود خود و در راستای پاسخگوئی به امیال وشهوات حیوانی ومطامع سیری ناپذیرمادی دنیائی بکارگیرد، ازآنجا که این عوامل موجب طغیان وسرکشی های حُبّ ذات و هواهای نفسانی می گردند و آدمی را به کِبر وغرور ومنیت و خود خواهی وخود بینی وخود پرستی گرفتار کرده و ازیاد خدا و مرگ و قیامت غافل می سازند، سبب شقاوت و بدبختی او می شوند، حرص و ولع حاصل ازهلوع بودن ذاتی انسان به امری بسیارزشت وناپسند تبدیل خواهد گردید.