العالم- کشکول
پادشاه اردن در مصاحبه با شبکه خبری "سی ان بی اس" آمریکا تصریح کرد که از ایده "ناتوی خاورمیانه"، که مشابه ناتو باشد، حمایت خواهد کرد، ولی چشم‌انداز چنین ائتلاف نظامی باید کاملا واضح باشد و نقش آن به خوبی مشخص شود.
بدیهی است که پادشاه اردن در مورد دیداری که قرار است با جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا و برخی حکام منطقه داشته باشد، صحبت می‌کرد که از حدود یک ماه پیش ایالات متحده در تدارک برگزاری آن است. پیش از عبدالله دوم نیز مسئولان امریکایی اشاره می‌کردند که واشنگتن دستورات و توصیه‌هایی را به کشورهای به اصطلاح "دوست و متحد" به‌ویژه کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات، بحرین، قطر و اردن داده است تا برای ایجاد ائتلافی جدید آماده شوند.
درست است که آمریکا با جدیت برای تشکیل چنین ائتلافی تلاش می‌کند ولی رهبران اسرائیلی از اخبار مربوط به این ائتلاف به عنوان یک پیروزی ادعایی برای خود و حمایت ادعایی از مواضع سیاسی خود در داخل اراضی اشغالی استفاده می‌کنند و به کرات مدعی می‌شوند که "آن، ائتلافی عربی علیه ایران و با هدف حمایت از اسرائیل است". به احتمال زیاد، اعلام تشکیل چنین ائتلافی از زبان شاه اردن به این معناست که رایزنی‌های سیاسی در این خصوص تکمیل شده و رهبران این کشورها به توصیه و دستورات آمریکایی پاسخ مثبت داده‌اند.
ولی این مساله که شاه اردن خواستار مشخص شدن اهداف این ائتلاف شده، تعابیر و تفاسیر زیادی دارد از جمله اینکه، امور میدانی آنگونه که رهبران صهیونیستی می‌خواهند، نخواهد بود، و عبدالله دوم خواستار ترحم به "کشورهای دوست آمریکا" در منطقه و تدوین فرمولی برای سامانه‌های دفاعی این کشورها شده است به این امید، که حمایت منطقه‌ای و نظامی از آنها به‌ویژه در شرایطی که تنش‌های سیاسی میان آمریکا و کشورها غربی با چین و روسیه در آینده به درگیری‌های نظامی تبدیل شود، تامین شود.
این اظهارات پادشاه اردن که می‌گوید "ما ده‌ها سال است که به طور فعال با ناتو در سرتاسر جهان همکاری می کنیم و دوشادوش آنها می‌جنگیم و خود را در شریط این ائتلاف می‌بینیم"، را می‌توان نوعی التماس به امریکا و غرب و تلاش برای جلب رضایت آنها قلمداد کرد تا دست از اردن برندارند و روی آن حساب باز کنند.
همچنین به نظر می‌رسد اردن تا حدودی تمایل دارد برخی کشورهای منطقه را وارد درگیری با جمهوری اسلامی ایران یا روسیه و یا چین نکنند به‌ویژه که این کشورها دارای ائتلاف‌های استراتژیک عمیق قدیمی و جدید هستند که قاطعیت آنها را در تعامل با اقدامات خصمانه آمریکا بیشتر کرده است.
از سوی دیگر، اظهارات مسئولان آمریکایی درباره "ناتوی عربی- اسرائیلی علیه ایران" غیرمنطقی و نامتوازن است و این کشورها را وارد رویارویی‌های چند جبهه‌ای می‌کند که مهم‌ترین و اولین جبهه درگیری و جدال، با ملت‌های‌شان خواهد بود که معتقدند اگر دولت‌های متبوع‌شان درصدد جنگ با اسرائیل نیستند حداقل از این رژیم نیز دفاع نکنند و باید در "ناتوی مبهم و مشکوک" منافع‌شان را دنبال کنند و قربانی هیچ ماجراجویی منطقه‌ای آمریکا یا اسرائیل نگردند.