العالم _ زلال قرآن
در قرآن نفس به معانی مختلفی آمده، که ما به تناسب موضوع، به نَفس به معنی «نفس امّاره» می پردازیم، چنانک در آیه 53 سوره مبارکه یوسف آمده :
« وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌرَحِيمٌ»
ترجمه: (ومن (خودستایی نکرده و) نفس خویش را ازعیب و تقصیر مبرّا نمی‌دانم، زیرا نفس امّاره انسان را به کارهای زشت و ناروا سخت وا می دارد جزآنکه خدای من رحم کند، که خدای من بسیارآمرزنده ومهربان است).
ومنظور از آن جنبه نفسانی روح است که بنا بروظیفه ذاتی عُهده دار تامین نیازهای مادی (نیازهای جسمی) برای حفظ سلامت و بقای وجود آدمی است، تا با فراهم کردن شرایط مناسب برای به کمال رسیدن استعدادهای فطری او، راه خیر و سعادت حقیقی را پیش پای انسان هموار کند.
نفس امّاره اگر بوسیله عقل کنترل وهدایت شود کاملاً می تواند درخدمت کمال انسان قرارگیرد ولی ازآنجا که لجام گسیختگی نفس امّاره وغلبه آن برعقل هدایتگر که موجب دلبستگی و وابستگی مفرط به مواهب و لذات دنیائی می شود، به عنوان یکی از بزرگترین موانع کمال ظاهر می گردد، که هرانسان سعادت خواهی موظف است برای اصلاح آن اقدام عاجل انجام دهد.