العالم _ زلال قرآن
صلاح: به این معنی است که چیزی به مقتضای ذاتش باقی بماند تا آنچه استعداد که درذات آن است شکوفا شود و آنچه خیر خداوند بر آن مقرر فرموده برایش مترتب گردد، پس می توان گفت امر صلاح همیشه منطبق بر حق است.
فساد: به این معنی است که، چیزی از اقتضای ذاتیش خارج شود، به گونه ای که آن چیز از وصول به هدف خلقتش بازماند، پس می توان گفت، امر فساد از مصادیق باطل است.
عمل صالح: به عملی گفته می شود که بنا بر اقتضای طبعش بر قوانین حق الهی منطبق بوده و با حقایق موجود در نظام عالم سازگار باشد، چنین عملی بدلیل هم سِنخ بودن با این حقایق، بوسیله آنها تقویت می شود و انسان را بسوی خیر و صلاح پیش می برد.
عمل فاسد: به عملی گفته می شود که بنا بر اقتضای طبیعتش مغایر با حقایق موجود درنظام عالم است، و از آنجا که هم سِنخ با آنها نیست به طور طبیعی در معارضه با آنها قرارمی گیرد و علل و عوامل موجود درنظام عالم با تمام قوا و وسائلی که در اختیار دارند برای اصلاح امر فاسد قیام می کنند، که درصورت اصلاح پذیربودن آن را در بستر صلاح خودش قرار می دهند، و در صورتی که اصلاح پذیر نباشد آن را محو و نابود می کنند.