العالم _ زلال قرآن
به شهادت بخش آخر آیه 73 و آیه 74 سوره مبارکه آل عمران:
«... قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ. يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ»
ترجمه: (... بگو: فضل و رحمت به دست خداست، به هر که خواهد عطا کند، و خدا را رحمت بی مُنتهاست و به همه امور داناست. هر که را مشیّت او تعلّق بگیرد مخصوص به فضل و رحمت خود گرداند، و خدا را فضل و رحمت بی منتهاست).
خداوند رحمان از روی رحمت و فضل و عنایات خاص الخاص خود، انسان را به مقام رفیع «خلیفة الهی» رسانده و «مسجود ملائکه» قرار داده و به تاج «کَرَّمنا» مفتخر فرموده است،
پس انسان موظف است که به قلب خویش بباوراند که، تمام وجود و هستی اش قائم به ذات اقدس و قدرت لایزالی الهی است، و مکلف است از اعماق وجود و با تمام هستی خود، و با کمال اخلاص و محبت و صفا در مقابل مقام عظمت و کبریائی خداوند عزّوجل اظهار تذلل و عبودیت و بندگی نماید و بخاطر عظیم ترین نعمت های الهی و رفعت مقامی که به او عنایت فرموده به حقیقت شاکر قولی و عملی نعمت های او باشد و با تنظیم برنامه های مناسب و با استفاده صحیح و بجا از تمام مواهب درونی و بیرونی وجود خویش به بهترین شکل ممکن به وظیفه بندگی خود عمل نماید.
او باید به یقین باور کند که محصول نهائی تفکر و اندیشه باید توجه دائم و مستمر به خداوند سبحان باشد تا در پرتو فضل و رحمت بی انتهای او انسان بتواند به چنین توفیقی بزرگی نائل گردد ان شاءَالله.