العالم ـ زلال قرآن
با برداشت ازآیات 107 تا 109 سوره مبارکه اسراء:
« قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا . وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا . وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا»
ترجمه: (بگو که شما به این کتاب ایمان بیاورید یا نیاورید (مرا یکسان است که) البته آنها که پیش از این به مقام علم و دانش رسیدند هرگاه این آیات بر ایشان تلاوت شود همه با کمال خضوع و فروتنی سر طاعت بر حکم آن فرود آورند. و گویند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته وعده خدای ما محققا واقع خواهد شد. و آنها با چشم گریان همه سر به خاک عبودیت نهاده، و پیوسته بر فروتنی و ترسشان (از خدا) میافزاید).
می توان گفت ذکرحقیقی، ذکرلسانی و قلبی است که با ایجاد توجه قلبی به علوّ مقام خداوند علیّ اعلی و مجسم کردن عظمت و کبریائی او پیش چشم دل انسان، او را در مقابل ذات اقدس الهی خاضع وخاشع گرداند، چراکه ذکر هر یک از اسماء و صفات و آیات خداوند در حقیقت یادآوری کمالی از کمالات مطلق او و توجه به مقام عظمت او، و نقصی از نقایص آدمی و حقارت و بی مقداری بنده در پیشگاه با عظمت الهی است، که درک درست آنها موجب خضوع و خشوع قلبی و تسلیم انسان در مقابل ذات اقدس الهی می گردد.