العالم - زلال قرآن
بزرگی گفته، در« اِنا اِلَیهِ راجِعوُن» و سفر انسان بسوی خدا، عقل باید نقش تاجری را ایفا کند که موظف است با استفاده از سرمایه عمر آدمی، او را به سر منزل سعادت دنیا و آخرت برساند، حال اگر در سایه اراده و اختیار و انتخاب صاحبش به مهار نفس امّاره توفیق یابد، منفعت دنیائی او کسب اخلاق فاضله و صفات حمیده و منفعت آخرتی آن وصول به بهشت نعیم ابدی و سعادت سرمدی می باشد.
ولی اگر در اثر سوء اراده و انتخاب و اختیار، صاحبش اسیر نفس امّاره گردد، زیان دنیائی آن کسب اخلاق رذیله و صفات خبیثه، و خسران آخرتی آن سقوط آدمی به درکات جهنم سوزان و گرفتارشدن به عذاب الیم خواهد بود، و ا زآنجا که جنبه های عقلانی و نفسانی روح انسان بطور دائم و مستمر در جنگ و درگیری و کشمکش هستند، حکم عقل سلیم و شرع مقدس این است که:
هرگاه آدمی در اثر غلبه هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی دچار خطا و اشتباه شد، بکوشد با محاسبه نفس و مواخذه و معاتبه جدی، نفس امّاره را مهار و از طغیان بازدارد و با ریاضت های شرعیه مثل: شب زنده داری، روزه داری، مبالغه در تضرع و زاری و دیگر امور مستحبه به تنبیه نفس خویش بپردازد و در صورت لزوم آن را به رنج و سختی و مشقت وادارد تا آثار سوء حاصل از طغیان و انجام تخلف و معصیت در آن جبران گردد».