العالم - زلال قرآن
شکم پرستی و پرخوری دل را تیره و سخت می کند و جوع و گرسنگی (خالی نگهداشتن شکم از غذای بیش از حد نیازهای حقیقی) قلب انسان را به نور معرفت الهی منور می کند و به آن صفا و رِقّت می بخشد، که گفته اند:
اندرون از طعام خالی دار تا در آن نور معرفت بینی
و چشم پوشی از لذائذ و مشتهیات سبب خلاصی آدمی از چنگال شهوات و ملکات خبیثه شده و قلب انسان را برای لذت بردن از ذکر و دعا و مناجات با خدا آماده می سازد، به همین مناسبت رسول الله (ص) فرموده:
«بهترین شما نزد خداوند کسی است که با گرسنگی به تفکر (در آفاق و انفس و حقایق عالم) بپردازد»
چرا که به شهادت حدیث دیگری از آن حضرت که فرموده:
« اسرار ملکوت آسمانها در دل کسی که شکم او پر باشد وارد نمی گردد».