العالم - زلال قرآن
انواع شُکر عبارتند از، شُکر لسانی (زبانی)، شُکر قلبی، شُکر عملی.
الف - شُکر لسانی =
شُکر زبانی همان حمد و ثنای خداوند در مقابل هر نعمت است.
شُکر قلبی =
با برداشت از آیه 121 سوره مبارکه نحل :
شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»
ترجمه: (سپاس گزارِ نعمت‌های او بود، [خداوند] وی را برگزید و به راهی مستقیم هدایتش کرد).
شُکر قلبی به معنی باور قلبی و یقینی نسبت به خالقیت، مالکیت و هدایت های الهی و...، و پذیرش بدون چون و چرای آنهاست.
شُکرعملی =
به هدایت بخش دوم آیه 13 سوره سباء :
«... اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ»
ترجمه: (... ای خاندان داود، برای [تحقق] سپاس گزاری [در پیشگاه حق]، عمل [شایسته] انجام دهید و از بندگانم اندکی اهل سپاسند ).
منظور از شُکر عملی بهره مندی از نعمت های الهی بر اساس دستورات خداوند و احکام دین اوست .
پس انسان موظف است در مقابل نعمت های الهی هم خداوند را حمد و ستایش کند و هم با باور قلبی و یقینی به مُنعَم بودن خداوند نعمت های او را منطبق با احکام دینش در راه رضا و رضوان او مورد استفاده قراردهد.