العالم - زلال قرآن
علم نور است و آن چیزی است که انسان را در راهی که به هدف خلقت او منتهی می گردد رهنمون می شود، و علوم حقه الهیه که علم به اسماء و صفات خداوند سبحان و آثار و مظاهر آنها هستند، اصلی ترین اشعه های انوار الهی اند که همه حقایق عالم بواسطه آنها قابل درک و تمام معارف بشر در پرتو آنها قابل اکتساب خواهد بود.
همین علوم حقیقیه الهیه هستند که موجب استحکام ایمان در قلب انسان شده و عامل ایجاد افضل اوصاف کمال برنفس او خواهند شد.
بطور مثال:
1 - خداوند مواقف آخرت را محل تصفیه روح آدمی از آلودگی های دنیائی و اخلاق رذیله حاصل از آنها قرارداده تا او در پایان راه زندگی دنیائی با عبور از مراحل مختلف: احتضار و نَزع و برزخ و قبر و قیامت صغری به تدریج از شرّ آثار گناهان و تعلقات به زخارف دنیا و ماسوی الله و اخلاق رذیله رهائی یافته و در پرتو فضل و رحمت الهی با سرافرازی وارد صحنه محشر و قیامت کُبری گردد و پس از طی مراحل، مواخذه و محاسبه و سنجش اعمال بر میزان حق و عدل و تعیین جزا و پاداش، یا وارد جهنم سوزان شده و یا به بهشت رضوان الهی داخل گردد.
با معرفت کافی به حقایق دنیا و آخرت و باور یقینی حقیقت آنها است که انسان می تواند راه درست زندگی کردن و درست تربیت شدن را به خوبی بشناسد و با پذیرش برنامه های تربیت دینی و با استفاده صحیح از تمامی مواهب مادی و معنوی درون و بیرون وجود خویش به مناسب ترین شکل در صراط مستقیم الهی گام بردارد و به کمالات لایق و رستگاری و سعادت حقیقی دنیا و آخرت برسد ان شاءَالله.
2 - معرفت النفس موجب می شود که انسان حقیقت وجود جسمی و روحی (استعداد های مختلف ذاتی) خود را به درستی بشناسد و به یقین باورکند که:
1– 2 = انسان مظهر اسم اعظم خداوند و تنها مخلوقی است که به گواه بخش اول آیه 31 سوره مبارکه بقره :
«وَعَلَّمَ آدَمَ الاَسماء کُلَّها ...»
جامع جمیع اسماء حسنی و صفات علیای الهی، و صاحب مراتب غیبی (جنبه روحی)، مثالی (جنبه برزخی)، حِسی (جنبه جسمانی) است و تمام عوالم غیب و شهادت و هر چه در آن هاست در وجود او خلاصه شده، به همین سبب او افضل و اشرف همه مخلوقات عالم است.
2– 2 = با شناخت زوایای پیدا و پنهان و نقاط قوت و ضعف وجود خویش است که انسان می تواند جایگاه واقعی خود را از یک طرف نسبت به ذات اقدس الهی (که نسبت مخلوق به خالق و عبد به معبود حقیقی است)، و از طرف دیگر نسبت به سایر مخلوقات عالم(که نسبت مسجود به ساجد است) را به درستی بشناسد و روابط خود را با خداوند تبارک و تعالی و سایر مخلوقات جهان به نحو احسن تنظیم نماید.
3– 2 = با معرفت النفس است که انسان با شناخت درست و دقیق ابزارهای وصول به کمال و سعادت حقیقی خویش (علم و عقل) از یک طرف، و عواملی که مانع کمال و سعادت او هستند (هواهای نفسانی و امیال حیوانی) که در درون وجود او تعبیه شده اند از طرف دیگر، این توفیق را پیدا می کند که با بهره گیری از برنامه های تربیت دینی برای تقویت عقل و علم و تخلق به اخلاق الله از یک طرف، و مهار نفس امّاره و امیال و مصون نگهداشتن خویش از آلوده شدن به اخلاق رذیله، برنامه ریزی کند.