العالم - زلال قرآن
به گواه آیه 23 سوره مبارکه جاثیه:
« أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّـهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّـهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ»
ترجمه: ((ای رسول ما) آیا می نگری آن را که هوای نفسش را خدای خود قرار داده و خدا او را دانسته (و پس از اتمام حجت) گمراه ساخته و مُهر(قهر) بر گوش و دل او نهاده و بر چشم وی پرده ظلمت کشیده؟ پس او را بعد از خدا دیگر چه کسی هدایت خواهد کرد؟ آیا متذکر این معنی نمی شوید).
پیروی از هواهای نفسانی وجود آدمی را از اعتدال خارج می کند، و نفس او را برای تاثیرپذیری از وسوسه های شیطانی آماده می سازد، و کسی که به این بلیه مُهلک مبتلا گردد.
به گواه بخش دوم آیه 38 سوره مبارکه عنکبوت:
«... وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ»
ترجمه: (... چون شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان نیکو جلوه داد و از راه (حق) آنها را باز داشت همه را هلاک و نابود گردانیدیم).
به درّه هلاک و نابودی ساقط می گردد.
چرا که هواهای نفسانی با تاثیرپذیری از وساوس و اغواهای شیطانی موجب می شوند که چشم و گوش و قلب انسان نتوانند حق و معیارهای آن را به درستی بشناسند و ادراک کنند، لذا کسانی که هواهای نفس خویش را معبود خویش قرارداده و در اثر پیروی از اغواهای شیاطین جنی و انسی از راه حق گمراه شوند، به اراده خود راه شقاوت و بدبختی را انتخاب کرده اند که نتیجه آن سقوط به درّه هلاک و نابودی و گرفتارشدن به آتش سوزان جهنم الهی است.