العالم - زلال قرآن
انسان های مومن در پایین ترین سطح، معمولاً اعمال عبادی ارادی و اختیاری خود را، جهت ادای وظیفه و تکلیف شرعی انجام می دهند، ولی در سطح بالاتر این اقدام را به منظور استکمال نفس، عملی می سازند، ولی بسیاری ازمومنین و عابدین در اجرای حکم آیات 151 و 152 سوره مبارکه بقره:
« كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًامِنْكُمْ يَتْلُوعَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ .فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ»
ترجمه: (چنانکه در میان شما رسولی از خودتان فرستادیم که آیات ما را برای شما تلاوت می کند و نفوس شما را (از پلیدی جهل) پاک و منزّه می گرداند و به شما تعلیم کتاب و حکمت می‌دهد و آنچه را نمی دانید به شما می آموزد. پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکر نعمت من به جای آرید و کفران نعمت من نکنید).
عبادت و عبودیت الهی را به قصد «شُکر عملی نعمت عظمای هدایت»، و به عنوان سنگین ترین تکلیف بندگی انجام می دهند.
این شکر برای واصلین به کمالات تامّه و عابدان و حامدان حقیقی ذات اقدس الهی «شکر العظیم» است.