العالم - زلال قرآن
تامل ودقت در آیات 4 تا6 سوره مبارکه ماعون:
« فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ .الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ .الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ»
ترجمه: (پس وای بر آن نماز گزاران. که دل از یاد خدا غافل دارن. همانان که (اگر طاعتی کنند به) ریا و خود نمایی کنند).
این حقیقت را آشکار می سازد که سهو (حواس پرتی وغفلت ازخدا) و ریا (خود نمائی و انجام عمل به قصد نشان دادن به دیگر انسانها)، ازبزرگترین موانع وصول انسان به حقیقت نماز هستند، به همین سبب خداوند قادر قهار با چنین خطاب و عتاب تندی «ساهون» و «یراءون» را مورد خطاب قرار داده و با استفاده از کلمه « وَیل» که انذار به عذاب سخت و شقاوت و هلاکت است، شدت زشتی و قبح «سهو» و «ریا» را متذکر گردیده است.
پس به طور قطع موظف است که برای پیشگیری از سهو و غفلت و خطا و حواس پرتی و ریا، در طول نماز بکوشد قبل از ورود به نماز ذهن و فکر و دل خود را از غیرخدا و اشتغال به مظاهر فریبنده دنیایی خالی و فارغ کرده و با تجسم مقام عظمت و کبریائی خداوند علیّ عظیم در پیش چشم دل خویش، تمام توجه خود را به حضرت حق تعالی معطوف دارد و با تمام وجود سعی کند که حضور قلب خویش را درطول نماز ضمانت نماید.