العالم - زلال قرآن
حقیقت «تقوا» مراقبت و محافظت از وجود خویش در مقابل هر آسیب و زیان معنوی است، و رعایت دقیق تقوا نیازمند تشخیص درست تمامی مصالح دنیائی و آخرتی آدمی است، و آنچه مسلم است این است که چنین تشخیصی (به خصوص در بُعد مصالح آخرتی) از توان عقلی و فکری نوع بشر خارج است، چرا که به گواه بخش دوم آیه 216 سوره مبارکه بقره: «...وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ» ترجمه: (... چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید).
عقل و فکر ناقص بشر از تشخیص درست مصلحت دنیا و آخرت او قاصر و ناتوان است و این خداوند علیم حکیم است که با علم مطلق خود، به تمام زوایای مصالح امور دنیائی و آخرتی انسان کاملاً آگاه است، لذا اولین گام برای موفقیت در رعایت تقوای الهی کسب معارف حقه الهیه از منابع اصیل آن (قرآن، قول و فعل رسول الله (ص) و ائمه اطهار(ع) و سیره و سنت آنها) است.