العالم ـ زلال قرآن
قبلاً گفته شد که «حُبّ ذات»که جزء لاینفک وجود آدمی و لازمه بقا و استمرار حیات دنیائی اوست، عامل اصلی و اساسی توجه انسان به دنیا و مواهب مادی آن است، و همین پدیده ذاتی است که موجب پیدایش «حُبّ دنیا» و بدنبال آن تعلق خاطر، وابستگی و دلبستگی به مادیات و گرفتار شدن در دام غفلت (از خدا و قیامت و معنویات و سعادت حقیقی) می گردد.
و کسی که طالب رهائی قطعی از پدیده خسارت بار غفلت از خدا است، موظف است به مبارزه جدی با رذائل اخلاقی حاصل از حُبّ ذات، مثل: خود محوری، خود خواهی، منیت، خودبینی و حُب ّدنیا (حب مال و جاه مقام و شهرت و...) و فروعات هر یک از آنها بپردازد.