العالم - زلال قرآن
حضور قلب که شرط اساسی قبول نماز و عامل مؤثر در نورانیت دل نمازگزار است، در حقیقت وسیله احضار حقایق اسماء و کلام الهی به قلب انسان است، که موجب ادراک هر چه بیشتر و بهتر وحدانیت، عظمت و کبریائی حق تعالی برای رسیدن به مرتبه خضوع و خشوع می شود، و این زمینه را فراهم می سازد که بتواند از بستر عبادت (نماز یا غیرنماز) به درجه عبودیت و بندگی خالصانه نائل گردد.
وقتی ذکر اذکار اذان و اقامه اعم از: تکبیر، تهلیل، و...، با آهنگ و نوای خاص ادا گردد و همزمان به معانی بلند و مفاهیم عمیق مستتر در آنها توجه شود، لحن دلنشین آنها وجود انسان را متاثر می کند، و موجبات حضور قلب او را فراهم می سازد.
وقتی این اذکار به کرّات تکرار شوند، تاثیر آنها را شدت می بخشد و باعث تقویت و تعمیق باور قلبی و یقینی نسبت به حقیقت آنها می گردد، و این باور قلبی ملکه آنها را در قلب نمازگزار استحکام می بخشد و تمام قوای (ظاهر و باطن) وجود او را برای حضور آگاهانه و مسئولانه در محضر خداوند علیّ کبیر آماده می نماید.
به بیان دیگر: تکرار فرازهای بلند اذان و اقامه نماز، به همراه توکل به خداوند و توسل به رسول الله (ص) و ائمه اطهار(ع)، فطرت انسان را متنبّه می کند و قوای فطری او را برای شهود قلبی حقایق مستتر در اذکار اذان و اقامه آماده می سازد، و این امکان را فراهم می نماید تا این حقایق در قلب نمازگزار مستقر و پایدار شود، و آتش عشق به معبود حقیقی و اشتیاق به عبادت الهی را درقلب نماز او مشتعل نماید و او را برای استقبال و ورود به نماز مهیّا کند.