تحلیل:
نتانیاهو با رد این اظهارات گروسی تلاش می‌کند به تهدیدهای خود علیه ایران تا حدودی اعتبار ببخشید و اینگونه القاء کند که تصمیم حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران اتخاذ شده و رژیم صهیونیستی هیچ اهمیتی نه به قوانین بین‌المللی و نه به هر طرف دیگر بین‌المللی نمی‌دهد.
دو دهه است که نتانیاهو تهدیدهای خود مبنی بر حمله به ایران را تکرار می‌کند به نحوی که دست‌مایه شوخی و تمسخر حتی رهبران پیشین این رژیم شده است. از جمله ایهود اولمرت، نخست‌وزیر اسبق در واکنش به تهدیدهای نتانیاهو علیه ایران گفته است: من فکر می‌کنم توان جنگ فراگیر علیه برنامه هسته‌ای ایران را نداریم و نباید در تهدیدات اغراق کنیم. پرگویی ضعف را نشان می‌دهد و سکوت، قدرت را.
نکته قابل توجه این است که ژنرال‌های ارشد ارتش اشغالگر از جمله اسحاق بن اسرائیل، ژنرال بازنشته طی اظهاراتی، نتانیاهو را متهم کرده که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا را به خروج از توافق هسته‌ای با ایران تحریک کرد. او این اقدام را بدترین خطای استراتژیک در تاریخ اسرائیل توصیف کرده است.
نتانیاهو فکر می‌کند با یاوه‌گویی می‌تواند آمریکا را برای حمله به ایران ترغیب کند. او فراموش کرده که آمریکا هرگز در جنگ با ایران مداخله نمی‌کند؛ به این خاطر که آمریکا تمایلی به چنین جنگی ندارد بلکه می‌داند که در آن پیروز نخواهد شد و نمی‌تواند به هیچ‌یک از اهداف خود در آن برسد. همانطور که باراک اوباما، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا به این مساله اذعان کرده و گفته است: اگر گزینهای وجود داشت که این امکان را بوجود بیاوریم که تک تک پیچ و مهرههای برنامه هسته‌ای آنها را حذف کنیم و احتمال داشتن برنامه هسته‌ای ایران را کلاً از بین ببریم تا در نتیجه قابلیتهای نظامی آن را هم نداشته باشند، آن را انتخاب میکردم.
آنچه که این روزها درباره سفرهای مقامات نظامی آمریکا به منطقه- از جمله سفر مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا و لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا- مطرح می‌شود این است که این سفرها در چارچوب جنگ روانی ائتلاف آمریکایی- صهیونیستی علیه ایران صورت می‌گیرد تا از این طریق، از ایران امتیازاتی در مذاکرات هسته‌ای و نیز درخصوص حمایت از مقاومت در منطقه بگیرند. آمریکا که بخش بزرگی از اعتبار خود را در جنگ اوکراین از دست داده و در آستانه از دست دادن بخش دیگرش در تایوان است و نیز اسرائیل که در معرض خطر جنگ داخلی و نابودی قرار دارد، به خوبی می‌دانند که تمام گزینه‌های موجود روی میز هرگز تصمیمات ایران را در دفاع از حقوق خود و از جمله حق استفاده مسالمت‌آمیز از انرژی هسته ای، تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.