العالم ـ اروپا
این خبرگزاری انگلیسی در تحلیلی خاطرنشان کرد: توافق غافلگیرکننده میان ایران و عربستان سعودی به منظور احیای روابط دیپلماتیک، چالش‌های فراوانی را برای ایالات متحده ایجاد می کند که از جمله شامل مسائلی چون مسیر احتمالی حصول توافق درباره برنامه هسته ای تهران و فرصتی برای تحکیم آتش‌بس در یمن است.
همچنین این توافق حاوی پیامی است که بدون شک مقامات واشینگتن را عمیقاً مضطرب می کند - نقش چین به عنوان میانجی صلح در منطقه‌ای که ایالات متحده برای مدت طولانی در آن نفوذ داشته است.
این توافق پس از چهار روز گفتگوها در پشت درهای بسته در پکن بین تهران و ریاض اعلام شد. جان کربی، سخنگوی کاخ سفید روز جمعه گفت با وجود اینکه واشینگتن مستقیماً در آن دخالتی نداشت، عربستان سعودی مقامات آمریکایی را در جریان مذاکرات با ایران قرار داد.
روابط ایالات متحده و چین بر سر موضوعاتی از تجارت گرفته تا جاسوسی به شدت ملتهب بوده است و این دو قدرت به طور فزاینده ای برای نفوذ در بخش هایی از جهان دور از مرزهای خود رقابت می کنند.
جان کربی در اظهارات خود کوشید نقش پکن را در حصول این توافق کم‌اهمیت جلوه دهد. اما جفری فلتمن، مقام ارشد پیشین ایالات متحده و سازمان ملل متحد معتقد است نقش چین برای واشینگتن، حتی بالاتر از بازگشایی سفارتخانه ها پس از شش سال، مهم‌ترین جنبه توافق است.
فلتمن، عضو موسسه بروکینگز، در این خصوص گفت: «این احتمالاً به طور دقیق به عنوان یک سیلی به دولت بایدن و به عنوان مدرکی مبنی بر اینکه چین قدرتی رو به رشد است، تفسیر خواهد شد.»
دانیل راسل، دیپلمات ارشد ایالات متحده در امور شرق آسیا در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما نیز معتقد است میانجیگری چین در حصول این توافق می‌تواند «پیامدهای مهمی» برای واشینگتن داشته باشد.
او گفت غیرعادی است که چین به تنهایی برای کمک به میانجیگری در یک توافق دیپلماتیک در مناقشه‌ای که خودش طرف آن نیست، اقدام کند.
وی افزود: «پرسش این است که آیا این الگو، نشانی از توافق‌های آینده است؟ آیا زمانی که شی جین پینگ از مسکو بازدید می‌کند، این موضوع می‌تواند مقدمه‌ای برای تلاش میانجیگری چین بین روسیه و اوکراین باشد؟»
نایسان رفعتی، تحلیلگر ارشد ایران در گروه بین المللی بحران نیز معتقد است وقتی صحبت از ایران می شود، مشخص نیست که نتایج این توافق برای ایالات متحده خوب باشد.
رفعتی گفت: «اشکال این است که در زمانی که واشینگتن و شرکای غربی فشارها را علیه ایران افزایش می‌دهند... تهران می‌تواند انزوای خود را بشکند و با توجه به نقش چین، از پوشش قدرت‌های بزرگ استفاده کند.»
جان آلترمن، پژوهشگر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی واشینگتن بر این باور است که مشارکت پکن به درک قدرت و نفوذ فزاینده چین می‌افزاید که به روایت کاهش حضور جهانی ایالات متحده کمک می‌کند.
او گفت: «پیام نه‌چندان ظریفی که چین ارسال می کند این است که گرچه ایالات متحده ممکن است قدرت نظامی برتر در خلیج فارس باشد، چین یک حضور دیپلماتیک قدرتمند و قابل بحث در منطقه به نمایش می‌گذارد.»