العالم - آمریکا
وب‌گاه خبری «بیزنس اینسایدر» در مطلبی نوشت: حمله بی‌سابقه ایران با موشک‌های بالستیک به یک پایگاه آمریکایی در عراق در ژانویه ۲۰۲۰، نمای نگران‌کننده‌ای از آسیب‌های کمتر قابل مشاهده اما طولانی‌مدتی که احتمالاً سربازان آمریکایی در جنگ‌های آینده متحمل خواهند شد، ارائه می‌کند.
پنج روز پس از شهادت سردار قاسم سلیمانی در حمله پهپادی آمریکا در بغداد، ایران با پرتاب ۱۱ موشک بالستیک به پایگاه هوایی الاسد در ۸ ژانویه ۲۰۲۰، تهدیدهای خود را برای مقابله به مثل عملی کرد.
صدها سرباز آمریکایی در این پایگاه پدیده‌ای را تجربه کردند که از آن با عنوان «بزرگترین حمله بالستیک علیه آمریکایی‌ها در تاریخ" یاد می‌شود.
نیروهای آمریکایی تنها چند ساعت پیش از حمله اخطار دریافت کردند و آن پایگاه هیچ دفاع هوایی قادر به رهگیری موشک‌ها نداشت. هنگامی که ۱۱ موشک که هر کدام حامل کلاهک‌های ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ پوندی بودند بر سر پایگاه باریدند، برخی از سربازان آمریکایی بر اثر انفجارها از مواضع خود در برج‌های نگهبانی خارج شدند. سایر نیروهای آمریکایی در سنگرهایی که در زمان حکومت صدام حسین ساخته شده بود، جمع شده بودند.
با این حال، هیچ سرباز آمریکایی در این حمله کشته نشد. زنده ماندن آنها بیشتر به یک معجزه شباهت دارد.
اما ۱۰۹ پرسنل آمریکایی در الاسد در نهایت با «آسیب‌های تروماتیک مغزی» موسوم به "TBI" مواجه شدند و احتمالاً تا پایان عمر خود سردردهای مکرر و علائم مرتبط با عارضه رایج «اختلال استرس پس از سانحه» (PTSD) را خواهند داشت.
رابرت هیلز، سرگرد ارتش ایالات متحده، بلندپایه‌ترین پزشک در پایگاه در طول آن حمله بود. او در مصاحبه‌ای با برنامه «۶۰ دقیقه» بیش از یک سال بعد از آن حمله گفت درک محدودی از آسیب‌های مغزی که چنین حمله‌ای ممکن است ایجاد کند وجود دارد.
او گفت: «مطالعات زیادی با این سطح از موج کوبه‌ای، با فشار بیش از حد و فشار منفی که بلافاصله پس از آن بارها و بارها فرد در معرض این امواج قرار می‌گیرد، انجام نشده است. دلیلش هم این است که این حمله موشکی بسیار منحصر به فرد بود زیرا هرگز در تاریخ اتفاق نیفتاده است که یک نیروی زمینی به طور پیاپی در معرض پرتاب ۱۱ موشک بالستیک قرار گیرد.»
بر اساس گزارشی که در ماه اوت در نشریه کالج آمریکایی جراحان منتشر شد، «آسیب‌های تروماتیک مغزی» در درگیری‌ها با یک دشمن شبیه به ایالات متحده در میان سربازان آمریکایی با شدت بیشتری رخ خواهد داد.
در جنگ‌های رخ‌داده پس از سال ۲۰۰۱، آمریکا خود را در حال مبارزه با شورشیان و گروه‌های تروریستی یافت که از تاکتیک‌های غیر متعارف برای مقابله با برتری نظامی و فناوری واشینگتن استفاده می‌کردند. در گزارش این نشریه آمده است تسلط ایالات متحده بر هوا، زمین و دریا «آزادی نسبی حرکتی برای تخلیه پزشکی» سربازان مجروح آمریکایی را تضمین کرد.
بیشترین بخش از ۶۰ هزار مورد از آسیب‌های وارده به نیروهای آمریکایی، از جمله ۷ هزار و ۷۶ مرگ، که ایالات متحده در آن جنگ‌ها متحمل شد، ناشی از شلیک سلاح‌های سبک و سلاح‌های کمتر پیچیده مانند بمب‌های دست‌ساز، خمپاره‌ها و راکت‌های کوچک بود. اما آنچنان که نبرد در اوکراین نشان می‌دهد، جنگ علیه یک دشمنِ دارای قابلیت‌های مشابه، تقریباً به طور قطع تسلیحات سنگین‌تر و دوربردتر را نیز شامل می‌شود.
بر اساس این گزارش، حدود ۷۰ درصد از تلفات جنگی اوکراین از توپخانه و رگبارهای راکتی روسیه است که باعث «صدمات نافذ با سرعت بالا، ترومای فشاری (باروتروما)، و جراحات صریح ناشی از پرتاب در حین انفجار» و البته آسیب‌های تروماتیک مغزی می‌شود.
این گزارش حمله ایران به پایگاه الاسد را به‌عنوان یک «نمونه مدرن و نادر» نشان می‌دهد که نیروهای آمریکایی در آن با سلاح‌های یک دشمنِ شبیه به خود مواجه شده‌اند، و در نتیجه تعداد قابل توجهی از آسیب‌های تروماتیک مغزیِ ناتوان‌کننده را متحمل شده اند.
این وضع به ویژه درباره تخلیه هوایی صدق می‌کند. درگیری‌های اوکراین نشان داده است که عملیات هوایی در برابر یک دشمنِ دارای قابلیت‌های مشابه تا چه اندازه دشوار خواهد بود، و کمپین‌های اخیر در خاورمیانه نمونه‌هایی از این که چگونه دشمنان کمتر توانا می‌توانند از پهپادهای ارزان‌قیمت برای رقابت با حریم هوایی در میدان نبرد استفاده کنند، ارائه می‌دهد.
ژنرال کِنِت مک‌کنزی در آوریل ۲۰۲۱ به کمیته نیروهای مسلح سنا گفت پهپادهای کوچک و متوسط در خاورمیانه در حال تکثیر هستند و «یک تهدید جدید و پیچیده برای نیروهای ما و شرکا و متحدان‌مان محسوب می‌شوند».
مک‌کنزی که در آن زمان فرمانده «ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده» بود، افزود: «برای اولین بار از زمان جنگ کره، ما بدون برتری کامل هوایی عملیات انجام می‌دهیم.»