تداوم بن بست سیاسی پسا انتخابات در فرانسه

العالم - اروپا

وزنامه "ویرتشافتزووخه" در مطلبی نوشت: توازن قدرت در فرانسه حتی بیش از یک هفته پس از انتخابات زودهنگام همچنان نامشخص است. بنابراین، امانوئل مکرون، رئیس جمهور این کشور به عنوان سرپرست دولت فعلی در سمت خود باقی خواهد ماند. اما این پرسش مطرح است که این بن بست چقدر می تواند ادامه داشته باشد؟

در ادامه این مطلب آمده است: دیگر هیچ چیز در فرانسه حداقل در سیاست کار نمی کند. در آستانه شروع بازی های المپیک و تعطیلات سیاسی تابستانی، این کشور مهم همسایه آلمان در حال حاضر بدون دولت مقتدر است.

در جلسه کابینه در روز سه شنبه گذشته در پاریس، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه تصمیم گرفت که دولت قبلی گابریل آتال، نخست وزیر، را البته تنها در عمل بر سر کار نگه دارد. رسانه های فرانسوی این موضوع را به اتفاق آرا با اشاره به گفته های وزرای مربوطه گزارش کردند.

وزیران کابینه اعلام کردند که این دوره انتقال می تواند چند هفته و حداقل تا پایان بازی های المپیک در ماه سپتامبر به طول انجامد. این بدان معناست که مرحله سکون طولانی تری در این کشور در حال ظهور است که همراه با آلمان به عنوان نیروی محرکه اتحادیه اروپا در نظر گرفته می شود.

در ادامه این مطلب آمده است: دولت موقت فرانسه دیگر نمی تواند هیچ پروژه یا قانونی را آغاز کند، اما در شرایط نامشخص سیاسی کنونی نمی توان با رای عدم اعتماد آن را سرنگون کرد. به ویژه، 17 وزیری که در انتخابات به کرسی پارلمان دست یافتند، می توانند در مورد توزیع پست های رهبری در جلسه موسسان مجلس شورای ملی امروز پنج شنبه نظری داشته باشند.

در عصر انتخابات پارلمانی بیش از یک هفته پیش در فرانسه همه چیز بسیار آسان به نظر می رسید. اردوگاه مرکزی ماکرون متحمل شکست شده بود، ناسیونالیست های راستگرای مارین لوپن، که در دور اول خوش درخشیدند به رتبه سوم سقوط کردند و ائتلاف چپ پیروز جدید، حتی بدون اکثریت مطلق، خواستار تعیین تکلیف رئیس جمهور و تشکیل دولت جدید شده بود.

با این حال، نه ائتلاف جناح چپ و نه اردوگاه ماکرون در هفته گذشته موفق به ایجاد ائتلاف دولتی با سایر شرکا نشدند. به جای آن چند روز اخیر در عرصه سیاسی با تاکتیک، چانه زنی ، طناب کشی و رقابت مشخص شده است. ماکرون که فعلا زمام امور را در دست دارد، اعلام کرد که منتظر انتصاب نخست وزیر جدید است. او از احزاب خواست تا یک ائتلاف بزرگ تشکیل دهند.

بعد از آن اتفاقی افتاد که شاید ماکرون قبلاً روی آن حساب کرده بود و آن این بود که رقابت‌های درون حزبی در چپ ها ایجاد شد که خطر شکست در اتحاد جدید را ایجاد کرد. در رویارویی با سوسیالیست ها بر سر انتخاب نامزد نخست وزیری حزب چپ بحث درباره تشکیل دولت را به حالت تعلیق درآورد.

حزب چپ La France Insoumise اعلام کرده تا زمانی که سوسیالیست ها بر نامزدهای خود پافشاری کنند و نامزدهای حزب چپ را وتو کنند، بحث در مورد تشکیل دولت به حالت تعلیق باقی خواهد ماند. وی سوسیالیست ها را به "محاصره سیاسی" متهم کرد. سوسیالیست ها نیز به نوبه خود از رفتار غیر دموکراتیک حزب چپ صحبت کردند.

اتحاد جناح چپ، که شامل سبزها و کمونیست ها نیز می شود، در واقع می خواست در پایان هفته تصمیم بگیرد که در صورت تصاحب دولت، چه کسی نخست وزیر شود. سوسیالیست ها اولیویه فور ، رهبر حزب خود را برای این منظور معرفی کردند. حزب چپ هم به ژان لوک ملانشون، بنیانگذار و رهبر خود، در میان نامزدهای دیگر چشم دوخته است. این استراتژیست چپ قدیمی به دلیل ماهیت خودکامه و بحث برانگیز خود خاری در چشم بسیاری سیاستمداران حتی در درون حزب خود است. اما ملانشون همچنان به گمانه زنی ها در مورد قدرت ادامه می دهد.

در کوتاه مدت، اختلاف در اتحاد جناح چپ می تواند به سود ماکرون باشد، زیرا بعید است که او یک جناح چپ تقسیم شده را برای تشکیل دولت مأمور کند. اما ناظران همچنین گمان می کنند که اختلاف بین احزاب چپ بر سر یک انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری هم است. با توجه به بحران سیاسی فعلی، ماکرون ممکن است به زودی قبل از پایان دوره ریاست جمهوری خود در سال 2027 مجبور به استعفا شود.

بر اساس گزارشی از شرکت کنندگان، ماکرون در جلسه روز سه شنبه کابینه از اردوگاه سیاسی خود خواست تا پیشنهادی برای ائتلاف یا همکاری دولتی ارائه کند. ماکرون می‌تواند به راحتی و بدون هیچ مسئله ای تا پاییز صبر کند تا دولت آینده را تعیین کند، زیرا مهلتی برای این کار وجود ندارد.

بن بست سیاسی فعلی می تواند تداوم یابد اگر رئیس جمهور در نهایت تصمیم بگیرد یک دولت فنی متشکل از کارشناسان، مدیران ارشد و اقتصاددانان را به دلیل فقدان اکثریت پایدار تعیین کند. در هر صورت، انحلال مجلس و برگزاری انتخابات جدید تنها یک سال دیگر امکان پذیر خواهد بود.

ائتلاف جناح چپ در فرانسه تنها بر سر نامزدی مشترک برای ریاست پارلمان به توافق رسیده است. پس از مذاکرات طولانی و دشوار، آندره شاسین کمونیست به عنوان نامزد مشترک معرفی شد. سیریل شاتلین، نامزد سبز از نامزدی خود انصراف داد.

با این حال، احزاب اتحاد جناح چپ، از جمله سوسیالیست ها، ده روز است که به دنبال رهبر مشترکی هستند که بتوانند به عنوان نخست وزیر پیشنهاد کنند.

مکرون استعفای گابریل آتال، نخست وزیر و دولتش را پذیرفته بود. با این حال، آنها باید تا زمانی که دولت جدید منصوب شود، بر اساس «عملیات» در سمت خود باقی بمانند. انتظار می رود آتال تا پایان بازی های المپیک تابستانی پاریس که از 26 جولای آغاز و در 11 آگوست پایان می یابد، در سمت خود باقی بماند.

ماکرون انتخابات پارلمانی را پس از موفقیت پوپولیست های راستگرا در انتخابات اروپا در 9 ژوئن برگزار کرد. نتیجه این طرح تشکیل سه بلوک سیاسی بود که هر کدام به اکثریت مطلق دست نیافتند و برنامه‌هایشان به سختی با یکدیگر سازگاری دارد.

ائتلاف چپ متشکل از سبزها، سوسیالیست‌ها، کمونیست‌ها و حزب چپ به قوی‌ترین نیرو در انتخابات پارلمانی تبدیل شد، اما با اکثریت مطلق فاصله زیادی دارد. بدون شرکای اضافی، این ائتلاف نمی تواند حکومت کند و می تواند توسط دیگر اردوگاه های سیاسی مسدود شود.