به گزارش پايگاه خبری شبكه العالم "مضاوي الرشيد" در مطلبی در روزنامه فرامنطقه ای "القدس العربی" به بررسي وضعيت جوانان در جامعه عربستان و توانمنديها و نقاط ضعف و قوت آنها پرداخته و نوشت: قشر جوانان عربستان به عنوان بزرگترين گروه سنی در جامعه اين كشور زیر نظر قرار گرفته اند، به ویژه بعد از آغاز تحركات و جنب و جوش جوانان در كشورهاي عربي طی دو سال اخیر.
وی افزود: سوالات مهم زيادي در زمينه نقش جوانان در جامعه عربستان مطرح مي شود؛ از جمله اينكه آيا اين قشر مي تواند آبهاي راكد را به حركت درآورد و راه تغييرات سياسي را آغاز كند، يا همچنان ساكن باقي خواهد ماند و قادر نيست كه فعاليت و كار گروهي را در محيط اجتماعي و سياسي اطراف خود که گرفتار شكاف و چند دستگي است، انجام دهد.
الرشيد به وجود دو ديگاه و جريان در اين زمینه پرداخت و نوشت كه جريان اول توانمندي قشر جوان عربستان براي تغييرات و اقدامات عملي را رد مي كند، و از ركود و خمودگي آنها سخن مي گويند و به مسائلی مانند اعتياد به مواد مخدر و مشروبات الكلي و آمار بيماريهاي رواني اشاره مي كنند.
به گفته اين نويسنده سعودی، هدف از همه اين روايت ها اين است كه مفهوم جوانان به عنوان يك معضل يا مشكل دشوار كه خطري براي جامعه به شمار مي رود، جا بيفتد و اين ديدگاه تاريك مطرح شود، تا قدرت عمل را از جوانان بگيرد.
الرشيد خاطرنشان کرد: درمقابل جريان ديگري وجود دارد كه براي بازگردان مفهوم جوانان به چارچوبي اجتماعي تلاش مي كند؛ چارچوبي كه اتهام ركود، خمودگي يا تندروي و تروریست بودن جوانان را رد مي كند.
اين نويسنده افزود: جريان دوم معتقد است كه نگاه تاريك به جوانان در عربستان باعث نااميدي اقشار زيادي شده است، اما نتوانسته قدرت ابتكار عمل و كار و فعاليت اجتماعي را از آنها بگيرد.
الرشيد تأکید کرد: اگر به نظر مي رسد كه جوانان جهان عرب به كار و فعاليت اجتماعي پيوسته اند، اما جوانان سعودي از اين كار و فعاليت عقب مانده اند؛ بايد دلایل متعدد آن را كه ريشه در جامعه و نظامي دارد كه جوانان در سايه آن زندگي مي كنند، جستجو كرد.
وي در ادامه مقاله خود، به تشريح دلایل عقب ماندگي جوانان عربستان در پيوستن به فعاليت و كار اجتماعي و گروهي در جامعه عربستان مي پردازد و استبداد در سطح خانواده و جامعه در سايه به تاخير افتادن و يا نرسیدن به استقلال اقتصادي به خاطر افزايش نرخ بيكاري 30 درصدي را از جمله اين دلایل مي داند.
وي از ديگر دلایل عقب ماندگي جوانان عربستانی در زمينه پيوستن به فعاليت و كار اجتماعي و گروهي را اين مي داند كه موفقيت هر جواني فقط در گرو كسب مهارت يا آموختن علم نيست بلكه به روابطي متكي است كه يك خانواده با خانواده ديگر دارد و مي تواند درهاي شغلي را به رويش بازكند.
وي سومين علت عقب ماندگي جوانان عربستان در پيوستن به كار وفعاليت هاي گروهي و اجتماعي را اقدامات استبدادی حاکمیت عربستان دانست و نوشت كه موسسات و نهادهاي كشور نه تنها جوانان را از اين فعاليت باز مي دارند؛ بلكه حتي آنها را از عرصه هاي عمومي دور مي كنند؛ و سازماندهي آنها در جنبش هاي دانشجويي جرم مي دانند .. رژيم سعودی توانسته است اين اصل را به جوانان تحميل كند كه "تو متهم هستي مگر اينكه بي گناهيت ثابت شود". اين جوانان و رفتار آنها از مدرسه گرفته تا دانشگاه و مراكز تجاري و تفريحي زير نظارت شديد دولتي قرار دارند.
الرشيد خاطرنشان کرد: رژيم سعودي اخيرا به مجازات گروهي جوانان بويژه زندانيان سياسي متوسل شده است؛ به گونه اي كه فرد بازداشت مي شود و سپس نزديكان و افراد خانواده اش را با وي به زندان مي اندازند؛ و چه بسا اين رويكرد رژيم عربستان به عنوان يك عامل بازدارنده عمل مي كند كه وي را از پرداختن به ايده ها و افكاري كه ممكن است باعث آسيب ديدن اعضاي ديگر خانواده اش شود، نهي مي كند.
این نویسنده سعودی تأکید کرد: در ساختار عربستان اقدام يك انسان، عملي فردي به شمار نمي رود؛ بلكه بهانه اي است كه حكومت از آن براي مجازات همه افراد خانواده اش از پدر و پسر گرفته حتي تا نوه ها استفاده مي كند؛ و اين اقدامات رژيم سعودي وضعيتي را ايجاد كرده است كه پيوستن افراد به روند فعاليت اجتماعي و گروهي را دچار ترديد مي كند.
الرشيد در عين حال افزود: رژيم سعودي به طور قاطع موفق نشده است كه گروههاي جوانان يا حتي پدران را از كاري كه دولت آن را مخل امنيت مي داند، بازدارد و گواه آن هم موارد متعدد زندانی شدن افراد است كه معمولا از اعضاي يك خانواده مي باشند.
الرشید اظهار داشت: اگر چه نشانه ها و نمودهاي جنبش و تحرك جونان در عربستان محدود است و به سطح ساير كشورهاي عربي نرسيده است اما مشاهده موارد پراكنده تحرك و جنبش جوانان در عربستان اين واقعيت را به تصوير مي كشد كه اين تحرك از حد و مرز معمول آن بويژه در منطقه الشرقيه عربستان فراتر رفته است؛ به گونه اي كه گروههاي جوانان شيعه از 18 ماه پيش وارد رويارويي با رژيم شده اند، و تا كنون 16 جوان به ضرب گلوله رژيم جان خود را در اين منطقه از دست داده اند.
وي افزود: اين تحركات (اعتراض آميز) عملا درزمينه پرونده زندانيان سياسي و محاكمه هاي حقوقدانان آغاز شده است و ما پيش از اين نيز شاهد تحرك دانشجويان در دانشگاههاي مختلف عربستان بوديم كه حول محور خواست هاي مشروع مربوط به محيط آموزشي دور مي زد و علاوه بر اينها، تجمع بيكاران جلوي ادارات متعدد دولتي را نيز شاهد بوده ايم.
الرشيد در ادامه تأکید کرد: تا اين لحظه نمي توانيم با قاطعيت اعلام کنیم كه قشر جوانان عربستان يك قشر انقلابي يا عقب مانده است؛ اما مي توانيم با قاطعيت بگوييم كه اين قشر در صحنه حضور دارد و صرفا همين حضور حتی بدون انجام دادن كاري، رژيم را دچار استرس می کند؛ اگرچه جوانان عربستان نتوانسته اند زندگي عمومي را تا تحقيق مطالبات خود متوقف كنند اما مي توانند به صرف حضور گسترده خود در ميادين عمومي، نگراني رژيم و ماشين سركوبگر او را برانگيزند.
مشكل ساختاري جوانان عربستان - با وجود شمار زياد آنها- نبود جنبشي دانشجويي همراه با يك تفكر مبارزاتي است، تا بتوانند نهضت سياسي واقعي را مطرح کنند و نه مطالبات روزمره زندگي؛ زيرا محدود كردن حقوق جوانان به يك سري خواسته ها در ارتباط با كار و غذا و مسكن و حقوق زندانيان سياسي به تقويت رژيم كه مسئول همه اين كوتاهي ها ونقض قوانين است، كمك مي كند.
به نوشته الرشيد، قدرت جوانان فقط قدرت عددي نيست بلكه سازماني نيز هست و همانند جوامع ديگر، نياز به يك جنبش دانشجويي دارد تا قشر جوانان از اين حالت پراكندگي و تكروي خارج شود و يك سري مطالبات مشخص را در دستور كار قرار دهد و فقط اين جنبش است كه مي تواند از قدرت عصر ارتباطات كمك بگيرد تا پايگاهي مردمي ايجاد كند كه از محدوه زندگي روزانه دانشجويي پا را فراتر گذارد.