به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، مغرب در سال 1956 و الجزایر در سال 1961 استقلال خود را به دست آوردند و مرزهای مشترک این دو کشور که از زمان استقلال بسته مانده بود، در فاصله سال های 1989 تا 1994 چند بار بازگشایی شد، ولی از سال 1994 تاکنون به علل امنیتی این مرزها بسته مانده است.
در همین حال، آغاز احداث دیوار در مرزهای مشترک مغرب و الجزایر نشان از افزایش شکاف و اختلاف میان این دو کشور دارد.
الجزایر اخیراً نیروهای امنیتی بیشتری را در مرزهای مشترک خود با مغرب مستقر کرده و مغرب نیز در واکنش به این امر و با ادعای مبارزه با قاچاق مواد مخدر و مهاجرت غیرقانونی، اقدام به احداث دیواره مرزی کرده و الجزایر نیز در اقدامی مشابه، دیواره مرزی احداث می کند.
این دیوارها از نقطه صفر مرزی در دریای مدیترانه شروع می شود و طول آن که هم اکنون به چند ده کیلومتر می رسد، به صد کیلومتر نزدیک شده و اگر اختلافات این دو کشور حل نشود، به هزار کیلومتر نیز خواهد رسید.
الجزایر و مغرب نزدیک به 1560 کیلومتر مرز مشترک دارند.
این در حالی است که سیاستمداران و مراکز غیردولتی مغرب و الجزایر، در بیستمین سالگرد بسته شدن مرزهای مشترک، نَه تنها برای رفع اختلافات این دو کشور تلاش نمی کنند، بلکه بیش از پیش یکدیگر را متهم می کنند و آتش اختلاف را دامن می زنند.
مغرب ادعا می کند که الجزایر مانع حل مناقشه "صحرای باختری" شده و تمامیت ارضی مغرب را به خطر انداخته است. الجزایر نیز در چند هفته گذشته، مغرب را به دست داشتن در درگیری های قومیتی استان غردایه (مرکز الجزایر) متهم می کند.
مغرب از سال 1975 که استعمار اسپانیا نیروهای خود را از منطقه صحرای باختری در غرب آفریقا خارج کرد، این منطقه را به خاک خود ملحق کرده است.
در این میان، فرانسوی ها روابط مغرب و الجزایر را با دقت تمام پیگیری می کنند. یک دیپلمات فرانسوی که قبلاً در رباط پایتخت مغرب فعالیت کرده بود، در مصاحبه با روزنامه "رأی الیوم" گفت: روابط مغرب و الجزایر همانند بیماری مزمنی است که به طور قطعی قابل درمان نیست و اگر هم درمان شود، دوباره عود می کند.
این دیپلمات فرانسوی بدون ذکر نام خود، افزود: فرانسه منافع مهمی در الجزایر و مغرب دارد. هر یک از دو کشور مغرب و الجزایر در گذشته فرانسه را به حمایت از طرف مقابل متهم می کردند، ولی این اتهام زنی در پنج سال گذشته پایان یافته است، زیرا فرانسه به طور کلی از میانجیگری بین مغرب و الجزایر خودداری کرده، چرا که درایت سیاسی وجود ندارد و نزاعِ بی فایده، جایگزین تدبیر سیاسی شده است.