العالم – فلسطین اشغالی
پیش‌نویس قطعنامه "توقف فوری و کامل" ساخت شهرک‌های غیرقانونی اسرائیلی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین در حالی در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید که این پیش‌نویس روز چهارشنبه اول دی ماه از سوی مصر به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه شد و قرار بود روز پنجشنبه در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح شود.
با این حال در پی رایزنی‌های فشرده بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی و دونالد ترامپ رییس جمهور منتخب آمریکا، مصر پیش‌نویس قطعنامه اش علیه شهرک سازی های رژیم اسرایئل را در شورای امنیت مطرح نکرد و با بر انگیختن شگفتی ناظران و به خصوص مسلمانان جهان، موجی از ناامیدی و نگرانی را در رابطه با آینده فلسطین ایجاد کرد.
براساس این گزارش سخنگوی وزرات خارجه مصر روز شنبه برای توجیه عقب نشینی خود از قطعنامه پیشنهادی در بیانیه ای اعلام کرد، مصر به علت این که دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا اعلام کرده بود که دولت انتقالی آمریکا در قبال پیش نویس قطعنامه ضد شهرک سازی صهیونیستی، موضع مخالف دارد و از دولت کنونی آمریکا خواسته است که از حق وتو خود در این خصوص استفاده کند، خواستار زمان بیشتری شده است تا مطمئن شود که آمریکا آن را وتو نمی کند.
وی افزود: به دلیل احتمال استفاده آمریکا از حق وتو درخصوص این قطعنامه و توسل طرف فلسطینی و برخی اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد به رای گیری فوری برای این قطعنامه، مصر تصمیم گرفت پیش نویس قطعنامه خود را پس بگیرد تا زمان بیشتری داشته باشد و مطمئن شود که این قطعنامه وتو نخواهد شد.
وزرات خارجه مصر تاکید کرد با توجه به این که مصر شریک اصلی مذاکرات آینده فلسطین و اسرائیل با هماهنگی دولت جدید آمریکا است، بنابراین مهم بود که قاهره توازن لازم را در موضع خود در این زمینه حفظ کند تا آزادی عمل و توان تاثیرگذاری خود را بر طرف های مذاکره کننده، تضمین نماید.
شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه توقف فوری فعالیت‌های شهرک سازی رژیم اسرائیل در اراضی اشغالی فلسطینیان را با ۱۴ رأی موافق در مقابل یک رأی ممتنع امریکا تصویب کرد.
بر اساس این قطعنامه، رژیم صهیونیستی ملزم می شود «فوراً و به‌طور کامل همۀ فعالیت‌های شهرک‌سازی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین در سال 1967، ازجمله قدس شرقی را متوقف کند.»
در این قطعنامه همچنین تاکید شده است: «شهرک سازی اسرائیل بقای راه حل دو کشور ( ایجاد دو کشور در سرزمین فلسطین) را به شدت به خطر می‌اندازد و مانعی در برقراری صلح است.»
213 ـ 211