العالم ـ یاداشت
هیکل در مقدمه کتابش چنین می‌نویسد:
" به داستان بلند انقلاب که هنوز در آغاز طلوعش بود، نزدیک شدم.
آن هنگام هنوز خط سفید و سیاه آسمانش در افق پدیدار نشده بود،
احتمال پیروزی یا حتی شکست آن هم میرفت.
در آن روزها برای نخستین بار در 21 دسامبر 1978 با " آیت الله روح الله خمینی" ملاقات نمودم. اقرار می کنم که آنچه دیدم به شدت توجه مرا به خودش جذب و جلب نمود.
احساس کردم در مقابل تجربه ای منحصر به فرد در تاریخ معاصر قرار گرفته ام.
تا پیش از آن فکر می کردم زمان " انقلاب های توده ای " به معنای واقعی این کلمه سر آمده است.
چرا که با اختراع این همه سلاح های پیشرفته ی نظامی و توپ های آماده ی شلیک، توازن نیروها را میان توده های انقلابی و حکومت های سلطه گر بر هم زده می بینم.
گمان بردم - بنابر تجربیات انقلاب های مصر ودیگر کشورهای جهان عرب ونیز جهان سوم عموماً - هر انقلاب نوینی که بخواهد شکل بگیرد تنها دو راه در پیش دارد:
۱_ یا باید نیروهای مسلح - تانک‌هایش - را پیشگامِ پیشروی اش قرار دهد.
۲_ یا باید نیروهای مسلح را بیطرف ساخته و برای رسیدن به اهدافش از پشتیبانی آن برخوردار شود.
تصور میکردم که انقلاب شوروی آخرین انقلابی باشد که در آن توده های غیر مسلح توانستند ارتش وابسته به حکومت را مقهور خود کنند و بر آن ها چیره شوند وحتی ارتشی که در برابر کمونیستها در روسیه ی تزاری قرار داشت، ارتشی شکست خورده و ناتوان بود.
به گونه ای که نه دهم سلاحهایش را در برابر آلمانها از دست داده بود بیش از آنکه یک دهم باقی مانده را در برابر انقلابیون از دست بدهد!
انقلاب ایران اینگونه بود، پدیده ای مغایر با تمام آنچه که ما در طی سالیان دراز از ١٩١٧ تا سال ١٩٧٧ به مدت شصت سال دیده بودیم.
انقلابی مردمی، انقلاب ملتی با دستهای خالی در برابر ارتشی در اوج قدرت ...
انقلابی به شدت متفاوت ... انقلابی دینی و بویژه اسلامی ... "
آری، این حرکت مردمی وتوده های انقلابی و به تعبیر هیکل " توپ های آیت الله" همواره و در طی 38 سال و در برهه های مختلف وسرنوشت ساز، شگفت انگیز و معجزه وار، عمل کرده، غرش کرده و دقیقا به هدف زده است.
آنچه که دیروز از این توپخانه در میدان آزادی تهران و سراسر کشور عزیزمان شلیک شد، همان پیش بینی و پیش گویی رهبر معظم انقلاب بود که هفته ی گذشته در دیدار با فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش بیان داشت و فرمود: "مردم در روز ۲۲ بهمن با حضور در خیابان‌ها جواب این حرف‌ها و تهدیدات را خواهند داد. "
این همان پاسخ قاطعی است که جنبش مردمی و متفاوت ایران و "توپ های آیت الله " به یاوه گویی های تازه کارانی که امروزه قدرت را در منطقه و در آمریکا به دست گرفته اند داده است!
آیا چشمانی بینا وگوشهایی شنوا وجود دارند؟
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَّا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا یَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُون"َ
"دلهایی دارند که با آن درک نمی کنند و چشمهایی دارند که با آن نمی بینند و گوشهایی دارند که با آن نمی شنوند، ایشان چون چهار پایانند، بلکه از آنها گمراهتر هستند وایشان همان غفلت زدگانند"
نویسنده: عباس خامه یار