العالم - آسیا
کریستف روسو در گفتگو با شبکه تلویزیونی فرانس بیست و چهار درباره غرق شدن نفتکش ایرانی در سواحل چین توضیح داد: باید به این نکته توجه کرد که در واقع، بزرگترین فاجعه این حادثه، فاجعه انسانی آن است. نباید فراموش کرد که در جریان این سانحه سی انسان جانشان را از دست دادند.
وی ادامه داد: دومین نکته این است که این کشتی یک هفته در آتش سوخت و بزرگترین آلودگی، آلودگی جوی آن است. سومین نکته این است که ما محموله ای داشته ایم که از میعانات گازی تشکیل شده است. میعانات گازی سوختی خام است. اینها محصولاتی نیستند که از پالایشگاه عبور کرده باشند. این میعاناتِ گازی ایران به شدت سبک است. به اندازه بنزین که محصولی پالایشی است، سبک می باشد. این محصول که یک هفته سوخت، در نهایت با غرق شدن کشتی، در حجمی زیاد پخش شد. گفته می شود نیمی از محموله سوخته است که در این صورت این حجم حدود هفتاد هزار تن است. این نفت پخش شده است و لکه نفتی که می توانیم در حال حاضر مشاهده کنیم نیز از همین جاست. این محصول بسیار سبک است و خیلی خیلی سریع در سطحی گسترده پخش می شود. این محصول همچنین خیلی سریع بخار می شود به نحوی که بیش از نود درصد آن می تواند به بخار تبدیل شود. در نتیجه با در نظر گرفتن بخشی که هنگام غرق شدن کشتی بخار شده است و همچنین بخشی که در ساعات آینده بخار می شود، حداکثر ده درصد در سطح دریا باقی خواهد ماند. یعنی حدود هفت هزار تن از این محصول که یک قشر بسیار نازک روغنی تشکیل خواهد داد. قشری که با تکان های دریا به سرعت در آب پخش خواهد شد.
این کارشناس در ادامه توضیح داد: بخش کمی از جانداران تحت تاثیر این آلودگی قرار می گیرند. چون این محصول بسیار سبک است و در سطح آب باقی می ماند. در نتیجه می توانیم تصور کنیم که یک آلودگی منطقه ای در سطح آب خواهیم داشت. اما قطر این آلودگی بسیار کم خواهد بود.
در نهایت آنچه امکان دارد تحت تاثیر آن قرار بگیرد، شاید پلانکتون باشد که در سطح یا نزدیک سطح آب زندگی می کند. تاکنون آلودگی پلانکتون اندازه گیری نشده است. سنجش آلودگی پلانکتون بسیار دشوار است چون پلانکتونی که اطراف یافت می شود، به سرعت دوباره در این ناحیه ساکن می شود. اگرچه غرق شدن این نفتکش پیامدهایی خواهد داشت، اما این پیامدها بسیار محدود خواهد بود.