العالم - آفریقا
مسئولان مصر درخواست کمک کردند، ولی هم پیمانی را ندیدند، نه عربستان حمایتی کرد، نه امارات و نه اسرائیل.
با اینکه شرایط اقتضا می کرد که این طرف ها در صورت داشتن حق تصمیم سیاسی، فعالانه وارد عمل شوند، اما این طرف ها حمایت کردند ، ولی از طرف دیگر یعنی از اتیوپی. به ویژه در دو سال گذشته، به جای حمایت از مصر، از اتیوپی حمایت شد.
این دو کشور حوزه خلیج فارس یعنی امارات و عربستان سعودی، درصورتی که بخواهند موقعیت قاهره را در مذاکرات سد النهضه تحکیم کنند، هر آنچه را که لازم است، برای اعمال فشار مالی بر اتیوپی در اختیار دارند.
عربستان و امارات، از زمان به قدرت رسیدن "آبی احمد" در بهار سال 2018 ، در تقویت سلطه وی مشارکت داشتند، آن ها برای امضای توافق صلح میان اتیوپی و اریتره تلاش کردند و ابوظبی، سه میلیارد دلار به اقتصاد اتیوپی کمک کرد و دو میلیارد دلار هم در بانک مرکزی سپرده گذاری کرد و دو میلیارد دلار دیگر هم به طور مستقیم در زمینه کشاورزی سرمایه گذاری کرد و میزان مبادله تجاری غیرنفطی میان امارات و اتیوپی هم به حدود 850 میلیون دلار رسید و درباره فرستادن 50 هزار کارگر اتیوپیایی به امارات توافق شد.
اما عربستان، تلاش کرد تا عقب افتادن از این رقابت را با نفوذ در اتیوپی و به طور کلی در منطقه شاخ آفریقا جبران کند، این کشوردر اواخر 2019 ، دو وام به ارزش 140 میلیون دلار به آدیس آبابا داد به امید اینکه ، به گفته "مروان بدری" سرکنسول اتیوپی در جده، ارزش سرمایه گذاری های سعودی در اتیوپی به 13 میلیارد دلار برسد. گفتنی است که میزان سرمایه گذاری های فعلی عربستان سعودی در آن کشور آفریقایی به حدود 6 میلیارد دلار می رسد.
از همه این اقدامات با هدف اعمال فشار بر آدیس ابابا، صورت نگرفت و نیز از آن برای میانجی گری امارات و عربستان سعودی بین دو طرف استفاده نشد، تا شاید اتیوپی با افزایش سهم آبی مصر ، موافقت کند اما اسرائیل دارای روابط استراتژیک ، دینی و اقتصادی مستحکمی با اتیوپی است، و در زمینه نظامی هم رویه آن را دنبال می کند تا سامانه موشکی اسرائیل از تاسیسات سد النهضه هنگام تکمیل شدن آن حفاظت کند.
مساله مهم تر در حمایت سخاوتکارانه برخی کشورهای حوزه خلیج فارس از اتیوپی، این است که این حمایت ها در اوج تک روی آدیس ابابا در موضوع سد النهضه صورت گرفت، به ویژه از سال 2018 یعنی در آن فاصله ای که مصر تسلیم شد و طی آن، عبدالفتاح السیسی سال 2105 توافقی را با سودان و اتیوپی امضا کرد، و سپس در سال 2018 که از آبی احمد خواست تا به عربی سوگند یاد کند که به آب های مصر لطمه ای وارد نشود. بنابراین، اتیوپی از رویای عربستان سعودی و امارات در غیرممکن بودن بستن راه نفوذ دشمنانش یعنی ایران، قطر و ترکیه در منطقه شاخ آفریقا استفاده کرد.
میان عربستان وامارات از یک سو و اتیوپی از سوی دیگر اشتراک منافع وجود دارد، اما در روابط میان این دو کشور حوزه خلیج فارس با مصر، وابستگی وجود دارد نه ائتلاف. در منطق مسئولان سعودی و اماراتی، نمونه هایی از این اهانت ها وجود دارد، به عنوان نمونه می توان به قضیه سعدالحریری در ریاض اشاره کرد که اوج این مساله بود. قبل و بعد از آن ، قضیه عبدربه منصور هادی به ذهن می رسد که در ریاض پایتخت عربستان سعودی، مجبور به اقامت اجباری شد و نمونه دیگر اخراج وزرا و مسئولان یمنی به خاطر انتقاد از دخالت های بیهوده عربستان و امارات در کشورشان بود.
در قاموس حاکمان ابوظبی و ریاض ، چیزی به نام ائتلاف وجود ندارد. یا باید وابسته باشند یا از آن ها پیروی شود. شانه خالی کردن از نظام السیسی در موضوع سد النهضه، نمونه ای جدید است، تا زمانی که آن ها به دنبال کسانی هستند که بتوان آن ها را علیه قطر، ترکیه و ایران تحریک کند، نه امنیت آبی صد میلیون مصری ، فکر آن ها را به خود مشغول می کند، نه نعمت آب نیل. حتی اگر این کار به قیمت تنها گذاشتن هم پیمان مصری در شرایط سخت تمام شود.
بر اساس منطق هم پیمانان قاهره، بحران سد النهضه به زودی آرام می شود و آب های دریا با سرمایه گذاری های عربستان و امارات و خشم مصر ، شیرین خواهد شد. اما درباره اسرائیل، یادآوری این نکته جالب است که حکام این رژیم ،هیچ گاه با یک طرف عرب که با آن ها رابطه دوستی محترمانه داشته باشند، طرف نبوده اند.
العربي الجديد