العالم - تحلیل روز
آنها در این هیاهو وانمود می کنند که سه امتیاز بزرگ را با امضای این توافق نامه به دست آورده اند؛ یکی از این امتیازها، جذب میلیاردها دلار سرمایه، رشد اقتصادی و همکاری سازنده با تل آویو در زمینه های صنعتی و کشاورزی است.
دومین امتیاز، همکاری امنیتی بین کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس با رژیم صهیونیستی در مقابله با آن چیزی است که خطر ایران خوانده شده است؛ به نحوی که رژیم صهیونیستی در هر گونه درگیری احتمالی در آینده، حضور خواهد داشت.
سومین امتیاز همکاری برای مقابله با به اصطلاح "تروریسم اسلامی" است. بدیهی است که در اینجا منظور از تروریسم اسلامی، نیروهای مقاومت است زیرا به گواهی تاریخ جای هیچ تردیدی نیست که رژیم صهیونیستی همیشه از گروه های تروریستی داعش و جبهه النصره حمایت کرده و همواره به آنها خدمات درمانی و سلاح رسانده است و آنها را پناه داده است.
اینها امتیازات خیالی هستند که رسانه های حاشیه خلیج فارس سعی می کنند به مردمی که شاهد شتاب رژیم های حاکم بر این کشور برای سازش با رژیم صهیونیستی هستند، بقبولانند اما حقیقت چیزی غیر از توهمات سیاستمداران بحرین و امارات است؛ حقیقت این است که سازش با این رژیم اشغالگر به جای امتیاز، سه فاجعه بزرگ برای سازشکاران به ارمغان خواهد آورد.
فاجعه اول این است که به جای اینکه میلیاردها دلار از رهگذر این سازش به منطقه سرازیر شود، میلیاردها دلار در مسیری یک طرفه از بحرین و امارات به کیسه تل آویو سرازیر خواهد شد؛ آنهم به این دلیل که امارات و بحرین و دیگر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس، صرفا مصرف کننده هستند در حالی که رژیم صهیونیستی، یک رژیم صنعتی است که به دنبال بازارهای جدید می گردد بنابراین توهم امتیاز اول در همان ابتدای کار رنگ می بازد.
توهم تشکیل ائتلاف نظامی با تل آویو در مقابل ایران هم بسیار مضحک است. زیرا گروه هایی که از حمایت جمهوری اسلامی برخوردارند، این رژیم را به ستوه آورده اند چه رسد به روزی که تهران و تل آویو رو در روی هم قرار گیرند. در این بین، نکات ریزی هم هستند که سردمداران عرب حاشیه خلیج فارس متوجه آن نشده اند؛ اگر روزی جنگی شروع شود، پشیمانی دیگر سودی نخواهد داشت. در مورد مبارزه با (مقاومت) هم می توان گفت تنها کاری که رژیم صهیونیستی در این مورد می تواند انجام دهد این است که این رژیم ها را رو در روی ملتشان قرار خواهد.
کدام یک از ملت های عرب حاضرند رو در روی مقاومت بایستند؟ حقیقت این است که این رژیم انتظار دارد که نظام های عربی پشتیبانی مادی و لوجستیکی را در جنگ با مقاومت برایش فراهم کنند؛ حال آنکه اگر دولت های عرب بخواهند به این مسیر ادامه دهند، ملت ها روزی آنها را بیرون خواهند انداخت و در این روز اولین کسی که پشت آنها را خالی کند، متحد جدیدشان است. بنابراین سه امتیاز بزرگی که ابوظبی و منامه در توهم آن به سر می برند، رؤیا و توهمی بیش نیستند و در واقع رژیم صهیونیستی آنها را به امید این سه توهم به امضای توافق صلح واداشته است در حالی که این سه رؤیا، در واقع کابوسی بیش نیستند و سردمداران عرب حاشیه خلیج فارس، روزی به خود می آیند که دیگر دیر شده است.