العالم - کشکول
صحبت از قیامی است که رژیم صهیونیستی را مجبور کرد برای اولین بار مسیر شهرک نشینان را تغییر دهد. منظور این است که روند وحدت قدس بسیار مهم است. مخصوصا که یکی از نویسندگان این رژیم پس از این صحنه اذعان کرد که فلسطینیها صاحبان اصلی این سرزمین هستند و ما جای آنها را اشغال کرده ایم. این اعتراف ثابت کرد که صاحب حق می تواند با دست خالی و قدرت ایمان بزرگترین ارتش ها را شکست دهد. اما مهمتر از همه اینها خیزش گسترده فلسطینیها در شهرهای داخلی فلسطین اشغالی به خصوص اللد، حیفا، یافا، عکا و ام الفحم و کفر منداست.
این صحنه، رژیم صهیونیستی را دست پاچه و رهبران و اندیشمندان این رژیم را به کلی نا امید کرد. آنها پس از 73 سال اسارات این ملت ناگاه به خود آمدند و دیدند که هویت فلسطینی هنوز زنده است. یک میلیون و 700 هزار فلسطینی در وطن ماندند و اکنون تبدیل به نارنجک هایی در داخل رژیم صهیونیستی شده اند. آنها به ظاهر و از سر ناچاری تابعیت رژیم را پذیرفتند و به زبان عبری حرف می زنند و حتی عبری فکر می کنند و وقتی بتوانید به زبان ملت و قوم دیگری فکر کنید یعنی اینکه طوری در آنها رخنه کرده اید که نقاط ضعف و قوت آنها را به خوبی می شناسید. فلسطینی های 1948 چنین ویژگی هایی دارند. رژیم اشغالگر شاید توانسته باشد غزه را محاصره و فلسطینی ها را به جرم وابستگی به مقاومت تحریم و فلسطینی های کرانه باختری را هم با یک دیوار جدا و منزوی کند اما با فلسطینی هایی که در داخل این رژیم زندگی می کنند چه می کند؟!. نتانیاهو با آتش بازی کرد بدون اینکه متوجه بشکه های باروتی که در غزه و کرانه باختری منفجر می شوند و ترکش های آن به تل آویو و دیگر شهرهای فلسطین اشغالی می رسد، شده باشد.