العالم - زلال قرآن
نفاق = به معنی دوروئی، یکی نبودن ظاهر و باطن، صفت کسی است که در باطن کافربوده ولی درظاهرادعای ایمان می کند.
منافق = به کسی گفته می شود که از ایمان بطرف کفر خارج شده باشد، چنانکه در آیه 167 سوره مبارکه آل عمران آمده:
«وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَوِ ادْفَعُوا قَالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَاكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَانِ يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ»
ترجمه: (تا معلوم کند حالِ آنان که نفاق و دورویی کردند و (چون) به آنها گفته شد بیایید در راه خدا جهاد و یا دفاع کنید (عذر آوردند و) گفتند که اگر ما به فنون جنگی دانا بودیم از شما تبعیت نموده و به کارزار می آمدیم. اینان به کفر نزدیکترند تا به ایمان؛ به زبان چیزی اظهارکنند که در دل خلاف آن پنهان داشته اند، و خدا بر آنچه پنهان می‌دارند آگاه تر از خود آنها است).