العالم - فلسطین اشغالی
از سال 2000، بیش از 50 روزنامه نگار فلسطینی توسط گلوله های "اسرائیلی" که به بدن نفوذ کرده و صدا را مصادره کرده اند، بدون اینکه قاتل خم به ابرو بیاورد یا قربانیان از او بلرزند، کشته شده اند.
هیچ ارتشی در جهان وجود ندارد که بصورت علنی مانند ارتش رژیم صهیونیستی دست به کشتار بزند و فکر کند که این ارتش و همچنین رژیمش فراتر از هنجارها و قوانین بین المللی است و مصونیتی دارد که به او این حق را می دهد که خون بریزد، اعضای بدن را بریده و بی گناهان را بکشد.
اما دلیل این نفرت از روزنامه نگار فلسطینی توسط اشغالگران "اسرائیلی" چیست؟ وچرا گلوله های اشغالگران همیشه برای تعقیب او، کشتن، مجروح کردن، دستگیری و در بهترین حالت بازداشت و مصادره وسایلش آماده اند؟ این داستانی است که اشغالگران بیش از هفتاد سال روی آن کار کرده اند تا آن را محو و مبهم کنند و داستانی جایگزین برای آن طراحی کنند، داستانی که تل آویو با تمام توان و ابزار خود برای تغییر آن كار کرد همیشه از زیر آوار و به دست روزنامه نگار فلسطینی بیرون می آید تا با دزد مقابله کند و ثابت کند که او مشروعیت ندارد، و آن مالکیت به او باز نمی گردد زیرا سندهایش جعلی و اوراقش ساختگی و روایتش متضاد و حجتش ناقص است.
نقشی که روزنامه نگار فلسطینی در میدان بازی می کند کمتر از نقش رزمنده مقاومت که سینه را سپر گلوله های اشغالگران می نماید، نیست. اگر رزمنده مقاومت مانع از ایستادگی این رژیم بر روی زمین می شود، روزنامه نگار فلسطینی ثابت می کند که داستان تفنگ حقیقت است و داستان تانک مرکاوا باطل. این یک واقعیت است که باید به آن توجه کنیم که جنگ، جنگ داستان هاست، بین روایتی که تایید می نماید در سرزمین فلسطین مردمانی هستند که هزاران سال در آنجا سکونت و اقامت داشته اند و فلسطین آنها را می شناسد، زیرا همچون گیاهی در آن می رویند و ریشه هایشان هر چقدر هم که ریشه کن شوند، همچنان در خاک می مانند و برگ ها و شاخه ها را دوباره از نو می سازند، و بین داستانی که سعی می کند به زور خودش را در خاک جا کند اما خاک آنرا رد می کند چون بیگانه است و هر قدر هم که عده ای گمان می کنند تنومند به نظرشان می رسد اما شاخه هایش زندگی را از ریشه می بلعند، اولین باد یا نهر آبی که می آید آنرا از جا خواهد کند و آشکار خواهد شد که جز بوته هایی بدون اساس و ریشه چیزی نیست.
به همین دلیل است که اشغالگران با روزنامه نگار فلسطینی به عنوان دشمنی به اندازه یک تفنگدار رفتار می کنند و گاهی حتی بزرگتر، زیرا هر روزنامه نگار فلسطینی داستانی است که روی زمین حرکت می کند و در آن بذر می پاشد. پس از آنکه روزنامه نگار بسیار حرفه ای فلسطینی توانست نادرستی و ضعف اشغالگران را ثابت کند و آن را معکوس و نابود کند، جهان دیگر پذیرای داستان "اسرائیلی" نیست، بر این اساس، اشغالگران کاری از دستشان بر نمی آید جز این که سر روزنامه نگار فلسطینی را تحت تعقیب گلوله سربازان خود قرار دهند و سربازانش از تبدیل این روزنامه نگار به هدفی ثابت و متحرک کوتاهی نکنند.