العالم _ زلال قرآن
«حی» بمعنی زنده وحیات بمعنی زندگی، و منظورازحیات دراین بحث حیات انسانی است، که کاملاً با حیات سایر موجودات زنده متفاوت است، به هدایت آیات 12 تا14 سوره مبارکه مومنون:
« وَلَقَدْخَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ . ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍمَكِينٍ . ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَفَتَبَارَكَ اللَّـهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»
ترجمه: (وهمانا ما آدمی را ازگل خالص آفریدیم. آن گاه او را نطفه گردانیده و درجای استوار(صلب و رحم) قرار دادیم. آن گاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و بازآن گوشت را استخوان ساختیم وسپس براستخوانها گوشت پوشانیدیم (و پیکری کامل کردیم) پس ازآن (با دمیدن روح پاک مجرد) برای اوخلقتی دیگرانشا نمودیم؛ آفرین بر(قدرت کامل) خدای که بهترین آفرینندگان است).
خداوند که احسن الخالقین است، وجود آدمی را ازخاک و گِل بی جان خلق کرده و پس ازطی مراحل اولیه کمال جسمی، با دمیدن از روح الهی خود به او حیات انسانی بخشید.
و با ترکیب مناسب جسم و روح، اورا درآستانه راه کمال قرار داد تا با اغتنام فرصت عمر و با استقرار در صراط مستقیم الهی وعمل دقیق به اوامر خداوند و دستورات دین او راه کمال پوید و با حرکت درجهت قرب و لقای الهی خود را برای حضور سرافرازانه درپیشکاه با عظمت الهی آماده سازد.
نکته بسیار مهم:
حیات دنیائی آدمی تا زمانی که جسم و روح اوقرین یکدیگر باشند وازهم منفک نشوند باقی است ودراین شرایط به اوانسان زنده (حی) اطلاق می شود، و هنگامی که روح از جسم کاملاً جدا شود حیات دنیائی خاتمه می یابد و پدیده موت واقع می گردد.