العالم - زلال قرآن
به گواه آیه 16 سوره مبارکه ق:
« وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»
ترجمه: (و ما انسان را خلق کرده‌ایم و از وساوس و اندیشه‌های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم).
«حُب ذات» و هواهای نفسانی منبعث از آن، فطری و ذاتی آدمی است که موجب توجه جنبه نفسانی روح به بُعد مادی وجود او و به مواهب دنیائی می گردد تا بواسطه آنها بقا و استمرار حیات دنیائی او را تضمین نماید.
نکته بسیار مهم در اینجا این است که قوای نفسانی روح (قوای شهویه و غضبیه) با کشش های قدرتمند خود آدمی را بسوی مواهب و مطامع مادی دنیا سوق می دهند، که اگر بوسیله عقل هدایتگر مهار نشوند در قالب نفس آمّاره عمل کرده و با اسیر کردن قوای عقلی، انسان را از صراط کمال که همان صراط مستقیم الهی است منحرف می نمایند، و به همین دلیل خطرناک ترین کمینگاه برای ابتلا و امتحان انسان ها است.