العالم ـ زلال قرآن
توبه و بازگشت اول خداوند به سوی بنده، درقالب توجه او، و از طریق مفتوح نمودن ابواب رحمت و رافت خویش به روی عبد صورت می پذیرد، چرا که خداوند رحمان و رحیم است و اقتضای رحمانیت او این است که ابواب رحمت واسعه اش همیشه به روی تمامی بندگان بازاست، به همین دلیل است که در آیات عدیده قران، ازجمله آیات زیر:
1– آیه 160 سوره مبارکه بقره:
« إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَـٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»
ترجمه: (مگر آنهایی که توبه کردند و به اصلاح مفاسد اعمال خود پرداختند و بیان کردند (آنچه را که کتمان کردند)، پس توبه اینان را می پذیرم که منم توبه پذیر و مهربان).
2– یخش آخر آیه 12 سوره مبارکه حجرات:
«...وَاتَّقُوا اللَّـهَ إِنَّ اللَّـهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ»
ترجمه: (... و از خدا پروا کنید، که خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است).
وقتی توبه به خداوند نسبت پیدا می کند، از واژه «تَوّابُ اَلرَّحیم» که صیغه مبالغه ( به معنی بسیار توبه پذیر و مهربان) است استفاده شده است، تصریح شده که ابواب توبه همیشه به روی بندگان باز است، (همبشه امکان توبه برای بندگان گناهکار وجود دارد).