العالم - کشکول
مشخص نیست چرا ماهر معيقلي امام جماعت مسجد الحرام در مکه این توئیت را منتشر کرده است؛ اما آنچه واضح و مشخص است این است که مردان برای مقدسات، ناموس و سرزمین خود گریه نمی کنند، زیرا مرد تا زمانی که زنده است اجازه نمی دهد کسی به حریم وی نزدیک شود. مرد برای حق خود گریه نمی کند، بلکه قهرمانانه حق خود را می گیرد.
اگر مقصود معيقلي در توییت خود، مردم فلسطین است که توسط رژیم صهیونیستی آواره شدند، این مردم با وجود جنایات دشمنان و خیانت برادران همچنان به سرزمین و اماکن مقدس خود محکم چسبیده اند.
امروز پس از گذشت 75 سال از اشغال فلسطین، مردان این سرزمین روزی از این رنج و مصیبت رها خواهند شد و همین رنج را متقابلا به اشغالگران خواهند چشانید تا تاوان سالها اشغالگری و ظلم به ملت فلسطین را بپردازند.
اما اگر منظور معيقلي اقوام عرب و اسلامی در سوریه، عراق، یمن، سومالی، لیبی، افغانستان و... است، ابتدا باید پرسید: چه کسانی آنها را آواره و راه اشغال این کشورها را برای اشغالگران غربی هموار کردند؟ چه کسانی زمینه دخالت غربی ها در این کشورها را مهیا نمودند؟صدها هزار تکفیری حامل عقاید خونین وهابی از کجا آمده اند تا در این سرزمین ها بذر خرابی و ویرانی بپاشند و مردمان را آواره کنند؟
همچنین از معيقلي باید پرسید که به نظر وی چه کسی بیش از تکفیری‌ها به مقدسات اسلامی آسیب زده است؟ شیوخ و گروهک های تکفیری که آموزه های وهابیت را به طور کامل اجرا می کنند، از همه بیشتر به اسلام آسیب زده اند.
اما در مورد این گفته معيقلي که «مردی که برای آینده ملت گریه می کند» این پرسش مطرح است که چه کسانی علم دشمنی با تمام جنبش های آزادیبخش عربی و اسلامی که برای پیشرفت ملت و ساختن آینده آن تلاش می کردند، را برافراشت؟ تنها عربستان سعودی و فرقه تکفیری وهابی. چه کسی پرچم دشمنی با عبدالناصر، محور مقاومت، حزب الله، حماس، جهاد اسلامی، انصارالله و حشد الشعبی که هنوز هم در حال دفاع از ملت و آینده آن هستند را برافراشت؟ مگر عربستان سعودی نبود؟ چه کسی تمام رژیم های مرتجع عربی و اسلامی را برپا و افکار ویرانگر و مخرب را ترویج کرده است که آخرین نمونه آن ایدئولوژی تاریک و ظلمانی «داعش» است؟
کلام امام جماعت مسجد الحرام مایه حیرت و تعجب است زیرا کشورش با جمعیتی که از 28 میلیون نفر فراتر نمی رود روزانه بیش از 12 میلیون بشکه نفت می فروشد و همزمان یکی از بزرگترین واردکنندگان اسلحه در دنیا به حساب می آید؛ حال چگونه مردان کشورش را به گریه برای مقدسات خود فرا می خواند؟!
در داستان ها آمده است که آخرین پادشاه اندلس به نام عبدالله الصغیر پس از آنکه خاک غرناطه (گرانادا) را به دشمنان واگذار کرد، بر فراز تپه ای مشرف به این سرزمین ایستاد و گریه کرد. مادرش صدای وی را شنید و به او گفت: «اینک مثل زنان گریه کن، چرا که در زمان پادشاهی ات مانند مردان از آن محافظت نکردی.»
در حقطیقت مردانی که معيقلي به آنها اشاره می کند، مانند ملک عبدالله الصغیر پادشاه اندلس هستند که زندگی پر از فساد اخلاقی، تجمل گرایی و رفاه داشتند و میان آنها بر سر حکومت تفرقه و درگیری وجود داشت؛ آن زمان، اندلس وارد عصر سلاطین، دوره ملوک الطوایفی و فرقه گرایی شده بود در حالی که هم اکنون زندگی مردان به شیوه دیگری است؛ مردان در لبنان، یمن، فلسطین، عراق، سوریه و ... هرگز گریه نکردند و نخواهند کرد چراکه یا حق خود را پس می گیرند یا در این راه به شهادت می رسند.