العالم - آمریکا
وزارت خارجه کانادا در ادامه رویکرد خود برای حمایت از اغتشاشات اسامی 4 فرد و 2 نهاد ایرانی دیگر را در فهرست تحریم‌ها قرار داد.
نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و مرکز آموزشی جامعة المصطفی العالمیه دو نهادی هستند که تحریم شده‌اند. حسین رحیمی، احمد فاضلیان، اسدالله جعفری و سید مرتضی موسوی اسامی افراد تحریم‌شده هستند.
دولت کانادا ماه گذشته هم ۶ فرد و چهار نهاد را به بهانه نقض حقوق بشر در ایران در فهرست تحریم قرار داده بود. قبل‌تر از آن هم کانادا ۳ نهاد و ۱۷ فرد از جمله محمد جواد ظریف، وزیر خارجه سابق ایران را در فهرست تحریم قرار داده بود.
دولت کانادا یک هفته قبل‌تر از آن در اقدامی نمایشی اعلام کرده بود ۱۰ هزار نفر از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای همیشه از ورود به کانادا منع خواهند شد.
این تحریم‌ها در ادامه حمایت‌های کانادا از اغتشاشات اخیر در ایران صورت گرفته است.
این تنها حمایت کانادا از آشوب‌های ایران در روزهای گذشته نیست. اتاوا از جمله روز چهارم مهرماه اعلام کرد ده‌ها فرد و نهاد ایرانی از جمله پلیس امنیت اخلاقی را در فهرست تحریم‌ها قرار داده است.
کانادا دولتی همسو با آمریکا است و در سال‌های گذشته از تحریم‌های آن کشور هم علیه ایران تبعیت کرده است. تحریم پلیس امنیت اخلاقی ایران، چند روز بعد از آن صورت گرفت که واشنگتن هم همین نهاد را در فهرست تحریم‌ها قرار داد.
دیالکتیک تحریم-آشوب
تحلیلگران در ایران پیش از این گفته‌اند اغتشاشات که نشات گرفته از شکاف‌های درونی جامعه و با تحریک عوامل خارجی است، می‌تواند آمریکا و غرب را به این نتیجه برساند که با استفاده از سلاح تحریم‌ها و افزایش فشار اقتصادی شکاف‌های میان جامعه و حاکمیت را گسترش دهد تا در نتیجه نظام در اثر فشارهای داخلی و بیرونی تن به تغییر رفتار در حوزه‌های مورد خواست طرف‌های خارجی دهد.
علیرضا فقیهی‌راد کارشناس مسائل بین‌الملل چند روز پیش در گفت‌‌و‌گو با خبرگزاری فارس در همین خصوص گفته است: «هرگونه ناآرامی و آشوب در ایران منجر به ارسال پالس ضعف به بیرون خواهد شد و زمینه و مشروعیت برای تحریم و فشار بیشتر را مهیا می‌کند. برای نمونه در جریان فتنه ۸۸ بود که مقامات آمریکایی اغتشاشات درون ایران را فرصتی برای فشار بیشتر جهت تغییر رفتار جمهوری اسلامی قلمداد کردند و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌های تاریخ را علیه ایران به بهانه‌های حقوق بشری وضع کردند.»
فقیهی‌راد گفت: اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا در کتاب خاطرات خود با عنوان «سرزمین موعود» خیلی صریح به این موضوع اشاره می‌کند و می‌نویسد که «بعد از آنکه تلاش‌های ما برای آغاز مذاکره با ایران رد شد، در شرایطی که این کشور وارد چرخه هرج و مرج و سرکوبگری بیشتر می‌شد، ما راهبردمان را به‌سمت دومین گام راهبرد منع اشاعه‌ای خودمان تغییر دادیم؛ یعنی بسیج کردن جامعه بین‌المللی برای اعمال تحریم‌های اقتصادی سخت و چندجانبه‌ای که می‌تواند ایران را وادار به حضور در میز مذاکره کند».
کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا نیز در کتاب خود با عنوان «انتخاب‌های سخت»، فتنه 88 و بهانه‌های حقوق بشری را عامل همراهی بقیه کشورها در اعمال تحریم می‌داند و می‌نویسد، «پس از اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات در سال ۸۸، آمریکا توانست کشورهای دیگر را برای اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران همراه سازد».
وی ادامه داد: جان بولتون مشاور قبلی امنیت ملی کاخ سفید هم خیلی صریح در این باره می‌گوید «این ناآرامی‌های ایران در سال ۸۸ بود که گزینه تحریم ایران را که بیش از دو سال از دستور کار خارج شده بود، مجددا به روی میز برگرداند».
فقیهی‌راد افزود: «قطعنامه ۱۹۲۹، قانون تحریم‌های ثانویه بانکی ایران موسوم به سیسادا و سپس قانون اختیارات دفاع ملی برای سال ۲۰۱۲ و امثالهم همگی ثمره اغتشاش های سال ۸۸ بود.»