العالم _ زلال قرآن
هدف حقیقی حیات دنیائی، وصول به کمالات معنوی و مقام قرب الهی از راه عبادت خالصانه و عبودیت صادقانه (انجام اعمال صالحه مبتنی بر ایمان خالص) است و فرصت ها و مواهب عدیده مادی دنیائی فقط باید نقش واسطه و وسیله را ایفا نمایند و هیچگاه نباید در فکر و دل انسان به عنوان هدف حقیقی تلقی گردند، برای اینکه اگر چنین شود و کسب مواهب مادی هدف قرارگیرند، موجب غفلت از هدف حقیقی زندگی (خدا و قیامت) شده و گمراهی حاصل از آنها سبب می گردد تا انسان به جای وصول به مقام قرب و رضا و رضوان الهی و برخورداری از نعمت های بهشتی، خشم و سخط الهی درو نماید و الی الابد در آتش حسرت محرومیت از رحمت بی انتهای خداوند رحمان بسوزد و عذاب حاصل از آن را تحمل کند.
در یک کلام، برخورداری از رحمت واسعه الهی و نعمت های بیکران بهشت رضوان او و در راس آنها، وصول به مقام اعلی قرب خداوند سبحان و استقرار در منزلگاه صِدق و راستی و حقیقت (مذکور در آیه 55 سوره مبارکه قمر)، زمانی میسّر می گردد که انسان در دنیا بذر ایمان و عمل صالح در مزرعه وجود خویش بکارد و با شکوفائی و رشد متوازن و متعادل استعدادهای منشاء گرفته از اسماءالله که خداوند رحمان در بدو خلقت در ذات و فطرت او به ودیعت نهاده، خویشتن را به اخلاق الله متخلق کرده و تا اعلی علیین ارتقا دهد و خود را به مقام قرب الهی برساند.