العالم - زلال قرآن
با دقت در آیه 8 سوره مبارکه مزمل:
« وَاذْكُرِاسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا»
ترجمه: (و (دایم در شب و روز) نام خدا را یاد کن و به کلی از غیر او علاقه ببر و به او پرداز).
انسان به درک این حقیقت توفیق پیدا می کند که ذکر (ذکراسماء حسنی و صفات علیای الهی، نماز، تلاوت قرآن، دعا و مناجات، و توسل پیدا کردن به خدا و پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) و تفکر و تعمق در حقیقت آنها)، به انسان کمک می کند تا با عطف توجه به ذات اقدس الهی و حضورقلب هر چه بیشتر، آتش عشق ذاتی به حق تعالی را در قلب خویش شعله ور کرده و وجود خویش را از شور و شوق برای عروج به معراج قرب الهی سرشار نماید، مداومت و استمرار چنین اموری انسان را واله و شیدای جمال و کمال مطلق خداوند تبارک وتعالی کرده و اورا چنان مجذوب او می کند که با انقطاع ازماسوی الله ازهمه موانع کمال خویش (حُبّ ذات وحُبّ دنیا، دلبستگی و وابستگی به مواهب مادی دنیائی ومال وثروت ومقام وشهرت و زن و فرزند و...، و حتی وجود خویش) عبور کرده و در جهت وصول به قرب خداوند سبحان گام های بلند و استوار بردارد.
به بیان دیگر: فکر و ذکر و دعا و مناجات و توکل و توسل، موجب می گردند تا خداوند رحمان از سر رحمت و محبت به انسان اقبال نموده و فضل وکرم خویش را به او ارزانی دارد و با استجابت دعا وسیله رشد و نجات و صلاح و کمال او را فراهم کرده و وجود او را برای وصول به قرب الهی و سعادت حقیقی مهیّا و آماده نماید.