العالم _ زلال قرآن
از آنجا که تا انسان به اعتقاد، سپس به تصدیق، بعد از آن استقرار اعتقاد در قلب، و به دنبال آن به باور قطعی و در آخر به تسلیم شدن در مقابل آن حقیقت نرسد، به ایمان حقیقی نرسیده است، لذا اگر آدمی در هر یک از این مراحل و مراتب متوقف بماند، عملاً به ایمان واقعی دست پیدا نکرده و ایمان حقیقی در قلب او مستقر نشده است و هر لحظه امکان بازگشت او به کفر وجود دارد، چنانکه قرآن کریم در آیه 146 سوره مبارکه بقره با بیان:
« الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ»
ترجمه: (گروهی که ما بر آنها کتاب فرستادیم، (محمد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و حقّانیّت) او را به خوبی می شناسند همان گونه که فرزندان خود را، و لکن گروهی از آنان (از راه عناد) حق را کتمان می‌کنند درصورتی که علم به آن دارند).
به این حقیقت تصریح دارد که تا اعتقاد به مرحله باورقلبی و قطعی ارتقا نیابد و انسان در مقابل آن به درجه تسلیم نرسد به ایمان حقیقی تبدیل نمی گردد.
پس باید گفت: ایمان حقیقی وقتی به وجود می آید، که اعتقاد در قلب انسان بگونه ای استقرار یابد که او در مقابل ذات اقدس الهی کاملاً تسلیم بوده و مجری بی چون و چرای او امر او و عامل به احکام دین خدا باشد.