العالم ـ زلال قرآن
از آنجا که توجه و حضور قلب در عبادات (بخصوص نماز، ذکر، دعا وتلاوت قرآن و...)، شرط قبولی آنها از سوی خداوند تبارک و تعالی است، و اگر عبادتی بدون توجه و حضور قلب صورت پذیرد مشمول سهو و غفلت شده و عبث و باطل خواهد بود، لذا هر عبدی به هنگام اقامه عبادات موظف است به قدر کمال معرفت خویش و با تمام وجود به حقایق اسماء حسنی و صفات علیای الهی و آیات نورانی قرآن، و...، توجه کافی نماید و با حضور قلب تلاش کند آن حقایق را به قلب خود سرایت دهد، تا به فضل الهی در پرتو معرفت حاصل از انوار آنها، به درک حقیقت و شرح صدر حاصل از آنها توفیق یابد و به مصداق بخش اول آیه 22 سوره مبارکه زمر:
« أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّـهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّه...»
ترجمه: (آیا آن کس را که خدا برای اسلام شرح صدر (و فکر روشن) عطا فرمود که وی به نور الهی روشن است (چنین کس با مردم کافر بی نور تاریک دل یکسان است)؟).
درمقابل مقام عظمت و کبریائی حضرت حق سبحانه و تعالی تسلیم گردد، و به عنایت خاصه خداوند رحمان خود را از مخاطبان آیه 112 سوره مبارکه بقره:
« بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»
ترجمه: (آری، هرکه تسلیم حکم خدا گردید و نیکوکار گشت مسلّم اجرش نزد خدا خواهد بود و آنان را هیچ خوف و اندیشه و هیچ اندوهی نخواهد بود).
و مشمول اجر و پاداش حاصل ازآنجام اعمال صالحه گرداند و با مصونیت از هرخوف و حزنی به قرب الی الله برسد و در جوار رحمت واسعه الهی بیاساید ان شاءَالله.